“Mijn geheugen begint me in de steek te laten”
Vlaanderens oudste vrijwilliger Jozef Bleus (89) stopt ermee
Met een krop in de keel stopt Jozef Bleus als studiebegeleider. Met zijn 89 jaar was de Hasselaar een van de oudste vrijwilligers van het land. “Als je de kinderen die het moeilijk hebben geen kansen geeft, hoe kun je dan verwachten dat ze het beter gaan doen? Daarom hielp ik hen om te leren schrijven en rekenen. Nu stop ik omdat mijn geheugen me in de steek begint te laten”, zegt Bleus.
HASSELT -
“Natuurlijk vind ik het spijtig dat ik moet stoppen. Hoe meer kinderen we kunnen helpen, hoe meer er een kans krijgen op een betere toekomst”, vertelt Jozef. Hij zal zijn lesmomenten met ‘zijn’ kinderen missen, maar de kinderen gaan ‘hun’ Jozef ook zeker missen. “Nu heb ik een andere juffrouw die mij helpt”, zegt de 9-jarige Sabana, die al bijna drie jaar hulp krijgt van Bleus, “maar toch wou ik dat Jozef mij nog les gaf. Hij hielp me met leren maar we kleurden ook heel veel samen. Jozef is als een opa voor mij, ik hoop dat hij mij nog vaak komt bezoeken. Ook mijn mama vindt het jammer dat hij stopt. Jozef heeft ons heel goed geholpen toen wij hier uit Guinee aankwamen.” Mensen iets aanleren lijkt Jozef in het bloed te zitten. “Tijdens mijn professionele carrière zat ik bij de luchtmacht. Dat was toen Henri Spaak nog secretaris-generaal van de NAVO was. Op Saffraanberg moest ik de vliegtuigmechanici opleiden. Na mijn tijd bij het leger werkte ik in een vormingscentrum. Daar was ik leerkracht auto- en landbouwmechanica.”
Vertrouwen
Wat maakt van een leraar een goeie leraar? “Veel mensen denken dat je streng moet zijn als je les wilt geven, maar dat klopt niet. Wie streng is, maakt kinderen bang. Dan leren ze niets bij. Als je een kind iets wilt bijbrengen, moet je ervoor zorgen dat het kind je vertrouwt. Ik geef de kinderen altijd eerst een handje en praat wat met ze. Zelf zorg ik ervoor dat ik altijd iets lekkers voor hen bijheb. Een beetje snoep, een stuk chocolade of een taartje. Je moet die kinderen in je hart sluiten, alsof het je eigen kinderen zijn.”
Veel mensen denken dat je streng moet zijn als je les wilt geven, maar dat klopt niet. Als je wilt lesgeven aan een kind, moet je ervoor zorgen dat het kind je vertrouwt
Jozef BLEUS (Voormalig) vrijwilliger
Stralende glimlach
“De eerste keer dat ik Sabana ontmoette, herinner ik me nog goed. Zij zat met haar moeder aan tafel in hun appartement. Ze kwamen net uit Guinee en het kleine meisje had problemen met onze taal en verstond de uitleg van haar juf tijdens de wiskundeles ook niet goed. Ook haar moeder sprak enkel Frans. Ik heb daarom de uitleg aan haar moeder in het Frans gedaan. Terwijl de moeder de uitleg vertaalde naar hun lokale taal, bereidde ik enkele oefeningen voor. Ze had ze allemaal juist en begon helemaal te stralen. Zo’n een kind dat lacht omdat het iets bijgeleerd heeft, is toch prachtig.”