“Vroeger pasja’s, nu Erdogan, Turken houden van sterke leiders”

Elke Limburgse Turk zal je met plezier vertellen of hij ja of nee stemt in het referendum over meer macht voor Erdogan, behalve degenen die in de politiek zitten zoals Ali Caglar (CD&V) en Meral Özcan (Open Vld). Die hebben geleerd om hun mond te houden.

Op 16 april gaan de Turken naar de stembus. Toch de Turken van Turkije. Die van hier mogen al vanaf 27 maart hun zeg doen. Ze kunnen daarvoor gewoon op een bus stappen die hen recht naar de stembus in Antwerpen rijdt. In theorie gaat het referendum over de herziening van de grondwet, in de praktijk is het ‘ja’ of ‘nee’ voor meer macht aan de president en dat is Erdogan.

De propaganda rond dat referendum heeft intussen al geleid tot politieke rellen waarbij de Nederlandse premier Rutte de ene Turkse minister de lucht uitjaagt en de andere het land uitzet. Waarop Erdogan de Nederlanders beschuldigt van nazipraktijken en zegt dat hij naar het Europees Hof van de Rechten van de mens stapt. Annemie Turtelboom (Open Vld) zei donderdag in het parlement nog dat Europa zelf naar het Europees Hof moet stappen tegen die “arrogante Erdogan.” En ook minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) vindt de verklaringen van Erdogan een argument om Turkse politieke manifestaties in dit land niet zomaar toe te laten. Aan de universiteit van Gent is nu zelfs het centrum van Turkse studies gestopt wegens interne discussies over steun aan Erdogan. Hoe denken de Limburgse Turken daar over? We vroegen het aan Ali Caglar, CD&V schepen in Genk en aan Meral Özcan, OCMW-raadslid voor Open Vld in Beringen en ondervoorzitter van het Vlaams Agentschap voor Integratie en Inburgering.

Laten we beginnen bij de essentie: hoe gaan jullie stemmen? Ja of nee?

Özcan: “Kijk, normaal gezien zijn Turken heel open mensen. We zeggen op wie we stemmen en hoeveel we verdienen.”

Caglar: “Net als voor welke voetbalclub we supporteren.”

Özcan: “Turken zijn heel erg met politiek bezig. We discussiëren graag. Daar start je al mee vanaf pakweg je zesde. Maar wij politici hebben een voorbeeldfunctie, dus kunnen we in het openbaar niet zeggen op wie we gaan stemmen. Ik doe aan politiek in België, niet in Turkije.”

Hebben jullie partijvoorzitters Wouter Beke of Gwendolyn Rutten jullie gevraagd om te zwijgen?

Özcan: “We zijn de sp.a niet hé ( Koç werd na onder meer een paar uitspraken uit de sp.a gezet, red). Voor ons is freedom of speech heel belangrijk.”

Gebruik die dan.

Caglar: “Nee. We willen mensen niet beïnvloeden. Trouwens, wij zijn politici in België.”

Özcan: “Wat we wel doen, is zorgen dat mensen uitleg krijgen en dat ze weten waar dat referendum over gaat. Maar dan op een serene manier.”

Zeg het dan eens: waar gaat het over? Over Erdogan die nog eens 10 jaar president kan blijven?

Özcan: “Alleen als hij rechtstreeks verkozen wordt. De president zal ook het parlement kunnen ontbinden en nieuwe verkiezingen voorschrijven, maar dan moet hij tegelijkertijd ook zelf aftreden.”

Caglar: “De president zal ook tot een politieke partij mogen behoren, nu kan dat niet. We gaan naar een presidentieel systeem zoals de VS of Frankrijk.”

Hij krijgt in elk geval meer macht.

Caglar: “Heeft hij ooit minder macht gehad?”

Özcan: “Van deze regering hebben de Turken in het buitenland een paar jaar

Meral Özcan geleden ook stemrecht gekregen, dat hadden we vroeger niet. Daar zijn ze ook heel dankbaar voor.”

Dat stemrecht kan Erdogan goed uitkomen, want in Turkije zijn ze minder AKP-gezind dan hier. Vanwaar dat verschil? Zijn de Turken van hier conservatiever dan die in Turkije?

Caglar: “Ook in de progressieve steden van Turkije haalt AKP de meerderheid van de stemmen hoor. Want voor gezondheidszorg hebben ze bijvoorbeeld progressieve standpunten.”

Özcan: “AKP heeft ook een liberaal economisch luik, ze hebben het overheidsbeslag sterk teruggedrongen. Vroeger was in Turkije alles overheid, nu zijn er 130 overheidsinstellingen zoals Turkish Airlines en Telekom geprivatiseerd.”

Jullie moeten toch eens uitleggen hoe het komt dat de AKP en Erdogan zo populair zijn in Vlaanderen. Maar liefst 68 procent van de Turken die hier vorige keer zijn gaan stemmen, heeft voor AKP gestemd. Terwijl dat in Turkije maar 40 procent was.

Er zijn inderdaad veel mensen in de gevangenis beland, maar er worden er ook veel vrijgelaten

Caglar: “De Turken waren het vroeger niet gewend dat politici ook deden wat ze beloofden, dat is nu veranderd. Turkije is de laatste 20 jaar enorm verbeterd. Vroeger had je bijvoorbeeld maar één brug over de Bosporus. Nu zijn er dat drie, plus een tunnel. Hoe lang zijn we hier al niet bezig met Spartacus of met de Noord-Zuidverbinding? Ik moest deze zomer in Turkije met mijn dochter naar de spoed. We hebben hooguit 10 minuten moeten wachten en we hoefden niet te betalen. Gezondheidszorg voor wie jonger is dan 18 jaar is gratis. De mensen zien dat.”