“Eventing is een prachtsport, maar je moet je telkens goed voorbereiden”
“Het is de mooiste, meest complete discipline van de paardensport, maar eventing is geen ongevaarlijke sport. Zo hebben vele sporten gevaarlijke aspecten. Zonder mij op geen enkele manier uit te spreken over dit tragische ongeval, een ruiter moet wel heel doelbewust ermee bezig zijn.” Dat zegt Ronny Thijs uit Zonhoven, een kenner van eventing, de paardensportdiscipline die vroeger military werd genoemd. Zo overleed in maart 2010 nog een ruiter uit Geetbets tijdens een eventing in Zutendaal. “Wereldwijd gebeuren er jaarlijks wel ongevallen”, bevestigt Ronny Thijs. De Zonhovenaar, een ervaren ruiter, weet waarover hij spreekt. “In 2008 heb ik twee ruggenwervels gebroken na een eventing. Ik rij over de finish, mijn paard schrikt van iets waardoor ik val. Heeft dat met de sport te maken? Ja en neen. Een paard is nu eenmaal een vluchtdier. Als het van iets schrikt, of te vermoeid raakt, kan het plots onberekenbaar zijn. Als zoiets gebeurt op bepaalde springhoogtes of aan bepaalde snelheden, dan kan dat uiteraard gevaarlijk zijn.”
“Al doet de sport er alles aan om de veiligheid te bewaken”, vindt Thijs. “De hindernissen zijn zo ongevaarlijk mogelijk gemaakt. Zodra er meer dan 500 kilo op valt, zorgt een breekpin ervoor dat de hindernis breekt.” Ook de helm is stevig, aldus Thijs. “De meeste ruiters dragen daarbij ook plofvesten. Dan ben je beschermd, zelfs al valt het paard op je. Alleen de nek is onbeschermd. En toch kan er altijd iets gebeuren. Zoals met elke sport moet je heel goed weten wat je doet en moet je je telkens goed voorbereiden.”