“Zonder die val wil ik het nog

Zwaar ontgoocheld met tweede plaats

Zijn gezicht sprak boekdelen. Tweede, na Gilbert. Dat was niet wat Greg Van Avermaet voor deze Ronde van Vlaanderen gehoopt had. Vooral door de manier waarop, sakkerde hij. “Chapeau voor wat Philippe doet. Maar als we niet vallen op de Kwaremont, was het nog niet gedaan.” Ook in het verlies is Greg

Van Avermaet een gentleman. Tot driemaal toe herhaalde hij dat hij niets wilde afdoen aan de krachttoer van Philippe Gilbert. “Alle respect voor hem”, klonk het. “De winnaar heeft altijd gelijk. Dat was een heel sterke numero.” Maar achter die felicitaties ging een immense teleurstelling schuil. ’s Ochtends aan de start had Van Avermaet het nog luidop verkondigd: hoe mooi zijn zeges in de Omloop Het Nieuwsblad, E3 Harelbeke of Gent-Wevelgem ook waren, hij wilde ze meteen inruilen voor een overwinning in de Ronde van Vlaanderen.

Maar die kwam er dus niet. De reden? Van Avermaet wees vooral naar de val in de ultieme finale. Hoe Peter Sagan vlak voor hem tegen de grond ging en hem meesleurde. Met een zucht: “Zo stom. Dat er gevallen wordt in de Ronde, oké, maar in al die jaren heb ik niet geweten dat er bergop op de Kwaremont gevallen wordt. Maar net nu gebeurt het wel. En op zo’n stom moment. Doodjammer.” “Want zonder die val krijg je een heel ander verhaal. Nu moest ik stoppen, mijn fiets oppakken, weer vertrekken. Daar waren we meteen dertig seconden kwijt. Maar vooral: zonder die val hebben we met Sagan en Naesen twee sterke mannen erbij in de achtervolging. Als ik zie hoe dicht we nu nog kwamen, dan hadden we Gilbert wellicht nog kunnen terugpakken. Ik had er zeker de benen voor. En dan doe ik zonder twijfel nog mee voor winst.”

Mja. Maar had Van Avermaet het eerder al niet zelf een beetje verknoeid? Uiteindelijk legde Gilbert de basis voor zijn latere zege niet in de laatste vijftien minuten van de wedstrijd, maar wel twee uur eerder, toen hij op de Muur van Geraardsbergen met een elitegroep van veertien renners wegreed. Had Van Avermaet er daar al niet moeten bijzitten? Achteraf misschien wel, gaf de kopman van BMC zelf naderhand toe. Alleen: “Een vijftal kilometer voor de Muur zat ik vlak achter een valpartij, waardoor ik een vijftigtal posities kwijt speelde. Daardoor werd de beklimming van de Muur plots behoorlijk hectisch en heb ik er heel bewust voor gekozen niet te zot te doen, me niet honderd procent te smijten en geen risico’s te nemen. Ook omdat ik nog altijd een ploeg had om mij terug te brengen. Goed, nadien laten we ze een minuut pakken. Dat was te veel. Maar ik blijf erbij: daar heb ik de koers niet verloren.”

Zonder die val hebben we met Sagan en Naesen twee sterke mannen erbij in de achtervolging. Als ik zie hoe dicht we nu nog kwamen...

Greg VAN AVERMAET

Roubaix

Maar een troost is dat alles niet. Straks wordt Van Avermaet 32 en opnieuw is een jaar verstreken zonder Ronde-winst. Ereplaatsen zat intussen. Vierde in 2012, zevende in 2013, tweede in 2014, derde in 2015, en nu opnieuw tweede. Het is een wonderlijk lijstje, maar Van Avermaet zal er niet vrolijk van worden. Ondanks al die andere Vlaamse zeges dit jaar. “In het begin van het seizoen zou ik getekend hebben voor deze resultaten. Maar nu overheerst toch de ontgoocheling. Omdat ik weet: als alles perfect was gelopen, had ik ook deze koers kunnen winnen. Plus: ook in Roubaix kan ik wel iets halen. Maar dat zal nooit de koers worden die mij het beste ligt. De Ronde Van Vlaanderen ligt mij zoveel beter.”