Natuurlijk

Stress, angst, onrust. De drie ruiters van onze hoogstpersoonlijke Apocalyps trekken een dagelijkse sluier van onbehagen en een waas van onzekerheid over onze perceptie van de realiteit. Kleuters stressen, pubers zijn bang, volwassenen prakkeseren en senioren donkeren. De oplossing ligt niet in een sterkere economie, in minder vreemdelingen of meer verlof. Mediteren, zo blijkt uit een experiment met muizen, verjaagt muizenissen en maakt sterker en minder somber. Straffer nog, door via lichtstimulatie een reactie te triggeren in het deel van het brein waar meditatie geboren wordt, door wekenlang te leren mediteren, verscherpt de focus. Mindfulness is in the air.

Wat er ook waar van moge zijn, het is me allang een raadsel waarom onze kinderen op school geen training krijgen in mindfulness. Onze tijden vergen het uiterste van onze scholieren. Waarom ze dan niet uitrusten met de tools die hen wapenen tegen de kwalen van nu? En dan denk ik niet aan een extra uurtje theorie. Op de schoolbanken zitten en luisteren verveelt. Ik denk aan klasdieren. Mijn vrouw Inge leidde vorige week een klas daltonleerlingen rond op onze boerderij. Een open boerderij vol prachtige dieren. Sommige aaibaar, anderen enkel te bekijken. De kinderen genoten met volle teugen. Meer nog dan van de arenden, uilen, kamelen, alpaca’s, kippen en pauwen, waren ze niet weg te slaan van onze honden, die zich met plezier lieten knuffelen. De oorspronkelijke vortex van kinderen rond de dieren veranderde al snel in rustig contact. Mens en dier, ze kalmeerden elkaar. Inge, die dagelijks onze dieren verzorgt, ervaart elke dag hetzelfde. Benaderde ze in het begin de dieren zakelijk en taakgericht, dan was de reactie van de dieren navenant. Ze waren zenuwachtig, schichtig, argwanend. Nu, enkele maanden later, hebben ze allen een balans gevonden. De dieren dwingen me tot een mindfull aanpak, zegt ze. Je bent bij ze en met ze, nu, of je bent er helemaal niet. Er is een connectie. De dieren maken me rustig en doen me de tijd vergeten. De meer delicate dieren zoals de arenden en de uilen, die in een speciaal kweekprogramma zitten om terug in het wild uitgezet te worden, blijven rustig zitten als ik hun ruimte binnenloop. Ze leggen zelfs eieren, wat nooit eerder is gebeurd. Harmonie is vruchtbaar.

Kinderen en dieren reageren hetzelfde omdat ze elkaars spiegel zijn. Gevoelig, open, spontaan. Een alpaca die achter een vlinder aanloopt, is een enthousiaste kleuter. Kinderen en dieren hebben elkaar meer dan ooit nodig. Niet een keer per jaar in de zoo, niet in de nieuwste Disneyfilm, niet op school met de blindengeleidehond of in de academie met een cursusje. Een miniboerderij op school omringd door klaslokalen. Zoals vroeger, maar dan niet om de show, maar doelbewust om kinderen het leven te laten voelen en te laten respecteren.

Kinderen en dieren reageren hetzelfde omdat ze elkaars spiegel zijn. Gevoelig, open, spontaan