“NOG NIET VERSLETEN”

Ken De Dycker maakt comeback in WK na twee jaar blessureleed

Na vier overzeese Grote Prijzen strijkt de MXGP dit weekend eindelijk in Europa neer. Eerste halte: het Italiaanse Pietramurata. Met een oude bekende aan de start: Ken De Dycker. Keeno maakt er zijn comeback in het WK na bijna twee jaar blessureleed. 21 juni 2015. Op die dag begon de lange lijdensweg van Ken De Dycker. De Brabander kwam die dag in Teutschenthal ten val. Diagnose: dubbele schouderbreuk en seizoen voorbij. 2016 werd nog dramatischer: een dijbeenbreuk vlak voor de WK-start en twee verbrijzelde knieen hieden De Dycker - op een mislukte comeback in de GP van Assen na (“dat was te vroeg”) - een heel seizoen van de motor. Het definitieve einde, dachten velen. Behalve De Dycker zelf. “Mijn liefde voor de sport is gewoon te groot”, zegt hij. “Bovendien: ik wil mijn carrière niet met blessures afsluiten, ik wil het WK op een mooie manier verlaten.”

Kriebels

En dus begon De Dycker aan een zoveelste revalidatie. Met maar één doel voor ogen: terugkeren in het WK. Dit weekend is het - na enkele amateur- en BK-races - eindelijk zover: zijn WK-comeback in Pietramurata. Precies 665 dagen na Teutschenthal, waar alle ellende begon. Toen reed De Dycker nog voor het grote KTM Red Bull, nu voor het kleine J-Tech Suzuki.

Met z’n 32 jaar is De Dycker de ouderdomsdeken in het WK. Ondanks al zijn ervaring is hij nog een beetje nerveus. “Het kriebelt, ja”, bekent de vijfvoudige GP-winnaar. “Logisch na zo’n lange afwezigheid, niet? Ik kijk er enorm naar uit, ik heb er al van gedroomd zelfs. Wat ik verwacht? Niets. Of denk je dat je er met één vingerknip gewoon weer kunt staan? Nee, hoor. Ik wil me gewoon weer amuseren. Zonder enige druk. Eigenlijk is het simpel: alles wat er nu komt is beter dan geblesseerd thuis zitten.”

GP-zege

Niet dat De Dycker totaal geen ambitie meer heeft. De Lubbekenaar heeft nog dromen, maar beseft dat hij eerst nog enkele stappen moet zetten.

“Ik heb wel veel getraind, maar vaak op mijn eentje. En dat kan je helemaal niet vergelijken met een race. En zeker niet met een Grote Prijs”, zegt Ken. “Mijn generale repetitie, vorige week in Bergen (hij werd er tweede achter Van Horebeek,

nvdr), was best oké. Zeker mijn eerste reeks. Maar ik mis nog fitheid, ritme. Ik moet nu eerst opbouwen. Dit weekend zal ik pas zien waar ik echt sta en ook weten aan welke punten ik vooral moet werken. Ik geef mezelf enkele GP’s om mijn niveau op te krikken, om weer met de toppers mee te kunnen. Ik ben ervan overtuigd dat ik daartoe in staat ben. Ik ben nog niet versleten, hoor! Nog eens een Grote Prijs winnen, daar droom ik van. Stel je voor dat het me in Lommel zou lukken... Of ergens anders mag ook, hoor. Dan hang ik de helm misschien meteen aan de haak.”