“Mijn voorjaar is nu al geslaagd”
Gelegenheidskopman schittert met derde plaats tussen de wereldtop TOP TIEN
Jarenlang was het op de Muur van Hoei met een vergrootglas zoeken naar een landgenoot in de uitslag. Gisteren werden we echter verwend. Drie Limburgers in de top twintig, waarvan er één mocht plaatsnemen op de laagste podiumtrede. Voor die verrassing zorgde een 25-jarige Halenaar: Dylan Teuns. Bij zijn derde deelname stoof de springveer uit Zelk naar de derde plaats, meteen goed voor zijn eerste WorldTour-podium. “Dit was onverhoopt. Ik sta er zelf van te kijken”, lachte de gelegenheidskopman van BMC zijn tanden bloot. In zijn debuutjaar bij de profs in 2015 eindigde Teuns al knap dertiende op de Muur. Gisteren liet hij zijn fans, triomferend met rood-zwarte sjaals boven hun van trots glimmende hoofden, opnieuw pronken in de schaduw van de Notre Dame de la Sarte. “Ik had vooraf gezegd blij te zijn met een tiende plaats, maar die derde plaats is natuurlijk schitterend”, deed Teuns zichtbaar voldaan zijn relaas. “Toen ik twee jaar geleden dertiende finishte, was ik al supergelukkig. Dan hoef je niet te vragen hoe ik me nu voel. Mijn voorjaar is in één klap geslaagd!”
Je hebt duidelijk geleerd van de beginnersfout die je in 2015 maakte.
“Twee jaar geleden draaide ik pas als vijfentwintigste de Muur op. Nu zat ik in positie tien of vijftien. Net voor de steile bochten wist ik me in de top vijf te nestelen. In 2011 stond ik in het publiek exact op de plek waar Philippe (Gilbert, nvdr.) aanging. Achteraf bekeken is het goed dat ik net daar even ingesloten geraakte achter Kwiatkowski en Henao, want als ik zelf had aangezet, was ik wellicht stilgevallen. Ik heb er goed aan gedaan om te wachten tot Valverde zijn versnelling plaatste. Ook al kon ik hem maar vijf meter volgen. Daarna zat er niks anders op dan alles te blijven geven tot de finish met benen die immens veel pijn deden. Martin kwam me nog voorbijgeflitst,
Dylan TEUNS maar op de finishlijn hield ik gelukkig nog 20 centimeter over op Henao.”
Je begon de Waalse Pijl als medekopman naast Samuel Sanchez. Ben je al klaar om vaker het kopmanschap te dragen?
“Nee, dat is nog te vroeg. Ik ben blij met de kans die de ploeg me vandaag gaf. En ik ben uiterst tevreden dat ik die kans gegrepen heb. Hoewel ik vol ambitie zit, vind ik niet dat je moet willen lopen voor je kunt stappen. Laat me rustig verder groeien en dan zien we wel of er een kopman in me zit. Het voorbije seizoen heb ik mijn eerste grote ronde (Vuelta, nvdr.) kunnen rijden en het resultaat is merkbaar: ik heb meer inhoud gekregen. Daarnaast heb ik eindelijk eens een zorgeloze winter doorgemaakt. Ik ben nog maar 25, de winnaar hier (Valderde, nvdr.) is 36. Ik heb dus nog tijd en een basis waarop ik kan verder bouwen.”
Denk je zondag ook in Luik een
hoofdrol te kunnen spelen?
“Een hoofdrol? Dat weet ik niet. Ik hoop van de ploeg alleszins hetzelfde vertrouwen te krijgen als hier in Hoei. Want ook Luik-Bastenaken-Luik is een droomkoers.”
Zijn dit voor jou de koersen waar je alle opofferingen voor doet?
“Absoluut! Ik werk een hele winter naar deze periode toe. Na het seizoen en de deugddoende vakantie zitten er maar twee koersen in mijn hoofd: de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Iedereen heeft zijn specifieke kwaliteiten en dit is wat ik het beste kan: een muur omhoog sprinten. Mijn lichaam is gemaakt voor dit werk. Als ze in 2014 bij de beloften met mij naar de meet gingen op zo’n klim, legde ik ze er negen kansen van de tien allemaal op. Dit zijn aankomsten die ik supergraag doe en waar ik goed op ben. Bovendien heb ik me altijd voorgenomen om me te verbeteren op het vlak waarin ik uitblink.”
Ik heb de hele winter naar deze periode toegewerkt, want dit is wat ik het beste kan: een muur omhoog sprinten. Mijn lichaam is gemaakt voor dit werk
Kun je specifiek trainen op het omhoog sprinten van een klim als de Muur van Hoei?
“Hoewel de Muur slechts 60 kilometer van mijn voordeur ligt, kom ik zelden naar hier. Ik zoek eerder klimmen op die 6 tot 8 minuten duren, zoals de Wanne en de Rosier.”
De winst van Gilbert in 2011 buiten beschouwing gelaten, zijn Belgen de laatste decennia niet bepaald verwend geweest in Hoei. De buitenwacht zal de komende jaren meer van jou verwachten.
“Ik heb de lat inderdaad hoog gelegd voor mezelf (lacht). Uiteraard zal ik de boerenjaren niet aan elkaar rijgen, dat besef ik maar al te goed. Ik ben vooral blij dat ik getoond heb dat ik bekwaam ben om hier in de toekomst te presteren. Dat resultaat is binnen en daar ben ik heel gelukkig mee.”