“Ik heb explosief kort lontje”
Dodelijke ruzie over materiaal om fietsen te stelen
“Ik kan me echt niet herinneren dat ik gezegd heb dat ik wilde dat Atillah erin bleef. Of dat zijn gezicht er moest uitzien als de Belgische landkaart”, beschreef Edward Brands (47) heel nuchter voor het assisenhof hoe hij in een Hasselts kraakpand was blijven hameren op het hoofd van de verslaafde Houthalenaar. “Ik wou hem een pak slaag geven, ja. Een lesje leren. Ik ben op zijn kop blijven slaan, want het was hij of ik. Ik kon hem niet laten opstaan.” Een kort lontje. Explosief kort als hij gedronken heeft. Met veel jobs, stukgelopen relaties, alcohol, wat drugs, schulden door zijn ex, een zoon van twaalf die hij al jaren niet meer gezien heeft en uiteindelijk een leven als kraker in Runkst. Dat bleek zo’n beetje Edward Brands zelf opgesomd. En spijt, veel spijt achteraf beschreef hij voor het assisenhof. Zo had hij de man die hem uit huis wilde zetten niet moeten slaan met een koevoet en was hij misschien ook te ver gegaan toen hij medekraker P. van de trap had geduwd. “Aan die eerste man ga ik ooit mijn excuses aanbieden, als ik de kans krijg. Maar P. was schreeuwend en tierend op mij af gekomen in het kraakpand. Met een hakbijl.”
Afgestormd
Eerder had die laatste hem blijkbaar ervan beschuldigd pedofiel te zijn omdat hij twee jonge meisjes had aangesproken. Slachtoffer Mostapha had Brands dat voor de voeten geworpen. Maar die had verontwaardigd ontkend. “Toch kwam P. razend af. Hij sloeg alle ramen van het kraakpand stuk.” En dus had de Nederlander hem weggetrapt, met een gebroken enkel als gevolg. “Ik had hem gewaarschuwd, zei dat we het gingen uitpraten als we allebei nuchter waren. Want P. was al vier dagen
Edward Brands wakker. Maar hij bleef komen.” Een dikke week later hing diezelfde gespannen sfeer nog steeds in de twee kraakpanden aan de Oude Statie. “Ik was die dag op mijn ronde geweest. Langs de vuilnisbakken van het warenhuis, voor eten en drank. Ik heb verschillende flessen gevonden, limoncello, wijn... Ik voelde me Oliver Twist, verplicht om te zorgen voor eten”, zei hij. Met zijn ‘buit’ was Brands naar hun verloederde thuis teruggekeerd. En daar was het dan na een tijdje uit de hand gelopen. “Atillah wou mijn materiaal.”
En dat stond dan voor gereedschap waarmee je fietsen kon stelen en die achteraf kon opkalefateren om te verkopen. Voor drank of drugs. Gekocht had Brands het materiaal voor een ‘appel en een ei’ op de rommelmarkt op het Dusartplein. “Ik wilde het niet geven, want het kwam nooit terug. En toen stond hij opeens voor mij met een mes: ‘Nu gaat het tussen ons. Ik ga je halal slachten als een schaap.’ Het was hij of ik. Ik heb gevochten voor mijn leven.”
Fontanel
Behoorlijk gevochten dan wel, want Atillah had een veelvoud aan breuken op zijn hoofd. Zelfs zijn fontanel was geraakt, waardoor het bloed overal in het rond was gegaan. “Het was een slagaderlijke breuk, ik wist dat die jongen toen hulp nodig had. Ik heb echt niet gezegd tegen een andere kraker of hij eens een Marokkaanse waterval wilde zien. Wel: Moet je die Marokkaan eens zien bloeden. Want het spoot eruit. Ik was er zelf niet goed van.”
Knock-out
Brands had gedacht dat Atillah knock-out was maar toen die toch probeerde recht te komen, sloeg hij opnieuw op het hoofd. En weer bij een volgende poging. “Omdat het op dat moment tussen hem en mij ging. Ik kon niet het risico lopen dat hij zou rechtstaan en mij iets zou aandoen. Hij of ik.” Het betekende uiteindelijk de dood van de Houthalense heroïneverslaafde Mostapha Atillah. Iets wat nooit, nimmer meer mag gebeuren, geeft Brands nu aan als zijn motivatie om nooit meer te veel te drinken. “Waarom zou het dit keer wel lukken?”, kaatste assisenvoorzitter Dirk Thys terug, want Brands was al wel vaker opgenomen voor zijn alcoholverslaving. Zoals die maanden – “succesvolle maanden” – in Munsterbilzen. Met het medicijn Antabuse, dat je je ziek doet voelen als je drinkt. Helemaal beter was hij buitengekomen. Twee dagen lang. “Dat eerste glas, he... Ik ben letterlijk een probleemdrinker, als het slecht met mij gaat, als ik relatieproblemen heb of andere moeilijkheden: dan drink ik.” Opnieuw: waarom zou het dit keer, na dit proces, niet meer misgaan? “Omdat ik nu weet tot wat het kan leiden. Dit mag niet meer voorkomen”, heette het vanuit de beschuldigdenbank. Maandag getuigen zijn medekrakers.
Ik ben letterlijk een probleemdrinker. Als ik problemen heb, ga ik drinken. In mijn relatie, op het werk, financiële moeilijkheden...