DE BIJZAAK

*** Jef, Luc, Jos en Dirk heten ze. De meest gewiekste ondernemers van Limburg. In 2007 namen ze met zijn gevieren, en met een flink ei in hun broek, de drankenproducent Konings in Zonhoven over. Dat was toen geen kattenpis. De vier hadden daarvoor hun eigen huis op het spel gezet. Maar tien jaar later kan de pret bij Jef, Luc, Jos en Dirk blijkbaar niet op. De ene overname is nog niet goed verteerd, of daar zijn ze al met de volgende. Brexit? Geen probleem, dan nemen we daar wel een bedrijf over. Van Pepsico bijvoorbeeld. Moet kunnen. Een afgelopen week deden ze hetzelfde met de mannen van Bacardi. Een bedrijf in Zuid-Frankrijk hebben ze nu ook al aan hun gordel hangen. Wel, dáár had ik nu graag bij willen zijn, bij de onderhandelingen met de mannen van Bacardi. Zo is het gegaan: de gesprekken vinden plaats op het hoofdkwartier van Bacardi in Genève. Afspraak: ieder brengt zijn eigen fles mee. Die van Bacardi pakken uiteraard een fles rum van het schap. Die van Konings halen met trots hun fles Smeets Extra Hasseltse Graanjenever boven. Daar kunnen ze in Hasselt nog altijd niet mee lachen. Zeker niet nu Wissels ook failliet is. Voor de gelegenheid is de fles Smeets wel gevuld met het klaarste pompwater. Eerst goed eten, zo hoort dat. Na een paar uur worden de ogen van de Bacardimannen al een stuk kleiner en hun tong al een stuk dikker. En dan slaan de mannen van Konings toe: ze kopen een productiebedrijf in Beaucaire voor een appel en een ei. Appels, die heeft Jef toch meer dan genoeg, die is ook appelboer. De mannen van Bacardi liggen nu bijna op apegapen en laten het dessert wegens maagproblemen noodgedwongen links liggen. Jef, Luc, Jos en Dirk besluiten nog eens goed door te duwen. Lap, die zatte Bacardimannen tekenen ook nog eens een contract voor tien jaar minimale afname. De buit is binnen en de maaltijd van de Bacardimannen ligt buiten! Pas nu wagen de vier van Konings zich aan een borrelglaasje Bacardi rum. Om dan te beseffen dat de klare van Smeets toch beter smaakt.