Vierde LuikBastenaken-Luik voor ‘oudje’ Valverde
ALEJANDRO VALVERDE (morgen 37) wint voor vierde keer in Luik Spanjaard doet met negen zeges in Ardennenklassiekers beter dan Eddy Merckx
De Ardennen hebben een nieuwe alleenheerser. Na zijn vijfde Waalse Pijl won Alejandro Valverde voor de vierde keer Luik-Bastenaken-Luik. Negen Ardennenklassiekers, zelfs Merckx bleef steken op acht. Na Van Avermaet en Gilbert heeft dit voorjaar er nog maar eens een fenomeen bij. Eentje dat morgen zijn 37ste verjaardag viert. Zo blijft Alejandro Valverde de records aan elkaar rijgen. Vijf keer de Waalse Pijl, negen Ardennenklassiekers in totaal, de allereerste renner die drie keer de dubbel Waalse Pijl-Luik realiseert en sinds gisteren de oudste winnaar ooit van Luik-Bastenaken-Luik. Amper twee dagen voor zijn 37ste verjaardag snelde hij naar zijn vierde zege in la Doyenne. Evenveel als Moreno Argentin, en nog amper één zege verwijderd van het mythische vijfluik van Eddy Merckx: het enige ‘Ardennenrecord’ dat Valverde nog niet in zijn bezit heeft. Maar gezien de onstuitbare manier waarmee de Spanjaard alle tegenstand nog maar eens degradeerde, is zelfs dat niet veilig. Niet toevallig liet Valverde weten dat het zijn droom is die vijf te evenaren. Merckx neemt er maar beter akte van.
Simply the best
Hoe hij dat doet? Al die zeges, al die records? Ditmaal hoefde je er niet lang over te palaveren. Natuurlijk had Valverde na zijn vierde overwinning in Luik de mond vol over de prima prestatie van zijn ploeg en hoe dankbaar hij zijn ploegmaats wel niet was. “Want het was niet eenvoudig om die lange vlucht terug te pakken”, verwees hij naar het groepje met onder anderen Bart De Clercq dat op dik 30 kilometer van de finish nog ruim 4 minuten voorsprong had. “Dankzij mijn ploeg moest ik pas op vijfhonderd meter van de finish echt in actie komen.” Net zoals hij de aanval van Daniel Martin in de slotkilometer roemde. “Het was zwaar om hem terug te pakken.” Ook dat is Valverde: een voorkomende jongen die iedereen in zijn waarde laat. Want de waarheid was, net als woensdag in de Waalse Pijl, veel eenvoudiger. Als Valverde aanzet in de Ardennen, moet de rest passen. Dat was in het verleden zo, en dat is vandaag nog steeds zo.
Zelfs Daniel Martin, nog maar eens tweede, had er vrede mee. Na de Waalse Pijl vloekte de Ier nog, gisteren applaudisseerde hij van harte voor Valverde. “Simply the best”, klonk het eerlijk, en daarmee was alles gezegd.
Of toch bijna alles. Want die ene vraag zal hem altijd blijven achtervolgen: is het niet vreemd dat Valverde dit op die leeftijd blijft kunnen? Hoe kan het dat iemand die door de zaak-Fuentes tussen 2010 en 2012 geschorst moest toe- kijken vandaag nog beter is dan vóór zijn schorsing? Van Valverde zelf word je niet veel wijzer. De voorbije week hield hij het plichtmatig bij de melding dat hij, met zijn palmares, al jaren geen druk meer voelt. “Niets moet nog, alles mag”, en hoe bevrijd hij daardoor kan fietsen. Ook gisteren weer. Gevraagd naar dat opmerkelijke cijfer van elf overwinningen dit voorjaar, kwam er hooguit een milde glimlach. “Ik stel ook vast dat dit mijn beste lente en misschien zelfs mijn beste seizoen ooit is. Het is ongelooflijk.” Beleefd, maar weinigzeggend: Valverde ten voeten uit.
Almachtig drietal
Tot vorige week dachten we nog dat dé namen van het voorjaar bekend waren: zo groot leek de almacht van Philippe Gilbert en Greg Van Avermaet de voorbije weken. Maar Alejandro Valverde heeft zijn naam toegevoegd aan het rijtje van voorjaarsfenomenen 2017. Van de E3 Harelbeke tot vandaag telden we negen WorldTour-wedstrijden. Zeven eendagswedstrijden, twee rondjes - Catalonië en Baskenland. Allemaal werden ze verdeeld onder de drie genoemde renners. Maar slechts ééntje die vier stuks won. Raar maar waar, zelfs na die uitzonderlijke dubbelslag van Gilbert en het unieke drietal van Van Avermaet: niemand deed beter dan Alejandro Valverde.