Krachttoer

In onze tuin staat een rood tuimelrek. De jongste zoon buitelt eromheen als een jong circusartiestje. Omdat hij aandrong probeerde ik ook een keer een achterwaartse duikeling. Met de nodige moeite bleef ik aan de enkele legger op een hoogte van zowat 120 cm plakken. Het respect voor wat Nina Derwael zaterdag in het Roemeense Cluj presteerde, is er alleen maar groter door geworden. Een krachttoer die onmogelijk overschat kan worden. Als eerste Belgische ooit greep de Truiense goud op een EK gymnastiek. Nog zoveel beter dan Aagje Vanwalleghem, die in 2005 brons pakte tijdens het EK in Debrecen. De gouden plak is een ultieme beloning voor het harde werk dat de pas 17-jarige Limburgse geleverd heeft. Op haar elfde al ruilde ze het ouderlijke huis in Velm voor een kamer op internaat in Gent. 125 km verwijderd van het veilige nest bij mama en papa, een immense stap voor een jong meisje. Toen haar vriendinnetjes de blonde lokken van Barbie borstelden, stond Nina op de balk of hing ze aan een legger. Uren en uren. Geen tijd voor heimwee, geen plaats voor zelfbeklag. ’s Avonds de wol onder met zeurende enkels en geteisterde knieën. Eén doel: de absolute top halen. Daar is ze nu in geslaagd. Derwael toonde vorig jaar tijdens de Olympische Spelen al dat ze heel wat in haar mars heeft. In Rio de Janeiro schreef ze geschiedenis door negentiende te eindigen in de allroundfinale. Eergisteren deed ze dus nog beter op de ongelijke leggers. In heel Europa, van Reykjavik tot Athene, vindt u niemand die vlotter van de ene naar de andere tuimelstang zwaait en kiept. De ambitie om over drie jaar in Japan een olympische medaille te pakken, wordt alleen maar groter. De concurrentie is op de Olympische Spelen zoveel malen groter, moordend zelfs. Derwael, die zich begin oktober tijdens het WK in Montreal zal kunnen meten met de besten ter wereld, zal de volgende maanden en jaren stapjes voorwaarts moeten blijven zetten. Nu even genieten, daarna nog meer opofferingen brengen, nog meer doorzettingsvermogen tonen. Om het met de woorden van Nelson Mandela te zeggen: “It always seems impossible until it’s done” (het lijkt altijd onmogelijk, tot je erin slaagt). Eén nieuw doel, één nieuwe droom: olympisch succes.