Hoe houd ik mijn spelers scherp?
“Ik miste het schuim op de mond”
ROGER COX Ook van uw stoel gevallen bij de lectuur van het dubbelinterview in deze krant met de voorzitters van Anderlecht en Club Brugge? Ik alvast wel. Volgens Bart Verhaeghe moeten de Bruggelingen de sereniteit uitstralen van een grote club. Een Club dus. Een opgeheven vingertje voor zijn ontvlambare coach. De voorzitter, die absoluut zijn verdiensten heeft in de modernisering van de archaïsche voetbalbond, had in de politiek moeten gaan. Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden. Amper een dag eerder had Vincent Mannaert, de handpop van Verhaeghe, een frontale aanval ingezet op bondsprocureur Marc Rubens. De jurist werd een nitwit Na vier speeldagen in de play-offs is het zonneklaar: Anderlecht heeft zich het best voorbereid op de laatste rechte lijn. De andere clubs vertonen een curve naar beneden.
Wat me daarbij nog het meest verbaast, is de manier waarop Club Brugge het gisteren liet afweten. Hoewel. Ik heb er wel een verklaring voor. Soms is het nodig om de druk op de spelers weg te nemen door iets te creëren dat de aandacht afleidt. Zodat zij niet constant in de spotlights staan. Maar in Brugge ging vorige week alle aandacht naar het niet-sportieve, naar externe zaken. De camera’s en de verslaggevers waren enkel gefocust op Michel Preud’homme en het beroep tegen zijn schorsing.
Dat is geen goeie zaak gebleken. Als je wil dat spelers presteren, moeten ze toch tot op zekere hoogte onder mediale druk blijven. Nu miste ik grinta, het schuim op de mond. Rechtstreeks gevolg daarvan is dat we bezig zijn aan zwakke play-offs. We mogen van geluk spreken dat we in de voorbije weken enkele mooie Europese bloemetjes mochten plukken. Maar die zijn nu op en dus dreigt het nog een lange maand te worden. genoemd. Waarom? Omdat de man het aangedurfd had in beroep te gaan tegen de vrijspraak van Michel Preud’homme door de kwijtscheldingsco…, euh, geschillencommissie. Het offensief tegen het bondsparket was, om de woorden van Clubadvocaat Van Steenbrugge te parafraseren, niet één, niet twee, maar drie bruggen te ver. “Het gaat enkel over macht en posities”, fulmineerde Mannaert vrijdag. Wie zegt het?
Let wel, alle begrip dat ze in Brugge de laatste woede-uitbarsting van hun coach geen schorsing waard vinden. Gooien met een notaboekje en een paar vloeken, dat is inderdaad zo erg niet. Maar de man is in het verleden te vaak weggekomen met onbenullige sancties na een zoveelste explosie. Het is voor een ref en zijn assistenten geen pretje om aangeduid te worden voor een wedstrijd van Club. Ook ref Gumienny werd gisteren weer even geviseerd. Maar de Brugse aanvalsdrift van vorige week voor de ‘groene tafel’ stak schril af tegen wat zich in het Astridpark op het veld afspeelde. Anderlecht kreeg de rode loper, dit Club is nog slechts een schim van zichzelf. Bizar, als je bedenkt dat het eerder op het seizoen er met de pet naar gooide in Europa om zo de titelkansen te vrijwaren. Anderlecht daarentegen draaide tot donderdag mee in het Europese circus. Zeker, paars-wit kan zichzelf nog in de voet schieten. Maar geen kat die dat gelooft. We stevenen af op een saaie titelstrijd. Een bewijs dat ook play-offs geen garantie zijn voor hoogspanning. Alle respect voor Charleroi, Oostende en Zulte Waregem, zij hebben hun plaats in de top zes niet gestolen. Maar drie ploegen van dat kaliber in PO1 is te veel. Onze competitie heeft nood aan een sterk Standard, een sterk Genk. Zo is het triest te moeten vaststellen dat Genk op z’n dooie akkertje PO2 domineert. De vraag is niet óf Genk zijn poule wint, wel met welke bonus. Uitdaging voor Albert Stuivenberg: hoe houd ik mijn spelers scherp met het oog op twee Europese finales?
De Brugse aanvalsdrift van vorige week voor de ‘groene tafel’ stak schril af tegen wat zich gisteren afspeelde in Anderlecht Ook play-offs zijn geen garantie voor hoogspanning, we stevenen af op een saaie titelstrijd