“We hadden hier allemaal nood aan”
Klas van verongelukte Jorgen na 25 jaar terug samen
Liefst vijftien oud-klasgenoten van Jorgen Hendrikx daagden zaterdag op om hun voormalige makker te herdenken. Jorgen verongelukte 25 jaar geleden toen hij op weg was naar school. “Ik kan me voorstellen dat ze misschien met een klein hartje naar hier zijn gekomen, maar toen ze gezamenlijk binnenkwamen, was de kop eraf”, zeggen ouders Theo en Lucienne Hendrikx-Verheyen uit Opoeteren. “Het doet ons en onze familie veel deugd om de verhalen van vroeger op te rakelen.” Op 8 januari 1992 stortte de wereld in van het gezin HendrikxVerheyen uit Opoeteren. Die ochtend vertrok hun 15-jarige zoon Jorgen met de fiets naar Sint-Jansberg in Maaseik, maar daar zou hij nooit aankomen. Een automobilist, dronken achter het stuur na een vrijgezellenfeest, maaide hem van de weg en pleegde vluchtmisdrijf. Voor Jorgen kwam alle hulp te laat.
De verschrikkelijke gebeurtenis hakte in binnen het gezin, maar ook in de gemeenschap van Opoeteren. Iedereen had tijd nodig om alles een plaats te kunnen geven en de dood van Jorgen bleef nazinderen. Zo stond vorig jaar de beste jeugdvriend van Jorgen bij de ouders aan de deur met het idee om een klasreünie voor de jongens en meisjes van het zesde leerjaar te organiseren. Die reünie vond afgelopen zaterdag plaats in het Chirolokaal van Opoeteren. “Het was niet altijd even gemakkelijk om iedereen van toen te contacteren”, leggen de ouders van Jorgen uit. “Mensen waren verhuisd, eentje zelfs tot op Curaçao. Tot hier geraken bleek daarom niet mogelijk.”
Drempelvrees
Maar vijftien andere klasgenoten hadden wel een plaatsje vrij in hun agenda. “Ik kan me voorstellen dat ze misschien met een klein hartje naar hier zijn gekomen, maar toen ze gezamenlijk binnenkwamen, was de kop eraf. Het was een mooi moment om hen allemaal te zien”, zeggen Theo en Lucienne.
“Vlak na het ongeval wilde ik de familie niet tot last zijn”, zegt beste jeugdvriend Raf Houben. “En dan kom je op een moment dat er veel tijd voorbij gaat en dat je met een soort van drempelvrees zit. Maar ik kwam de ouders hier nog geregeld tegen en uiteindelijk werd de stap gezet. Omdat ik, maar ook zij daar nood aan hadden. Ik ben blij dat dit georganiseerd wordt. Hier zijn oude klasgenoten aanwezig die ik langer dan Jorgen niet meer gezien had.” Iedereen verzamelde om stipt 19.30 uur voor de receptie en pas tegen 4 uur in de ochtend werd de deur dichtgetrokken. Het werd een avond waarbij herinneringen werden opgehaald, terwijl oude (klas)foto’s de amusementswaarde omhoog krikten. “Het zijn beelden uit ons archief en van de vroegere vrienden van Jorgen zelf. We willen deze mensen verschrikkelijk bedanken. Het doet ons en onze familie deugd om de verhalen van vroeger op te rakelen. We komen hierdoor nog meer te weten over wie onze zoon was en wat hij met zijn vrienden heeft meegemaakt. Ook de reacties zijn immens. Zo maakte bijvoorbeeld een oude lerares van Sint-Jansberg een hele mooie tekst over Jorgen”, besluiten een tevreden Theo en Lucienne, die ook nog een bedankje
Het was niet altijd even gemakkelijk om iedereen van toen te contacteren. Mensen waren verhuisd, eentje zelfs tot op Curaçao
Theo en Lucienne HENDRIKX-VERHEYEN
Ouders van Jorgen
voor de Chiro over hebben omdat ze de zaal gratis ter beschikking kregen.