“Waarom zou België niet mogen dromen van olympische medaille?”
De gouden turnmedaille van Nina Derwael komt heus niet zomaar uit de lucht vallen. Achter de opgang van de Belgische turnmeiden schuilt een Frans geheim: het coachkoppel Yves Kieffer en Marjorie Heuls. “Die mentaliteit van ‘We zijn een klein
land’ moest eruit.” “Papa et maman, jullie moeten blijven. Wij willen in België blijven.” Tegen die smeekbede van hun twee dochtertjes, zegt Yves Kieffer, konden hij en zijn echtgenote niet op. Dus besloten ze tot en met de Olympische Spelen van Tokio 2020 te blijven als hoofdcoaches van de Belgische turnmeisjes. Natuurlijk speelde ook het sportieve aspect mee. Voor het eerst stond op de afgelopen Olympische Spelen een voltallige vrouwenploeg. “Ons werk is niet af”, zegt Kieffer. “Waarom zou België niet mogen dromen van een olympische turnmedaille? Die mentaliteit van We zijn een klein land moet eruit.” Kieffer, een vijftiger, stond aan het hoofd van de Franse turnploeg tussen 2000 en 2008. Hij loodste Emilie Le Pennec naar olympisch goud op de Spelen van 2004 aan de brug met ongelijke leggers, hetzelfde toestel waarop Nina Derwael vorig weekend Europees kampioene werd. Marjorie Heuls, een veertiger, ontmoette haar toekomstige man toen ze naar Parijs trok om turncoach te worden. In 2009 kwam het echtpaar naar België. Heuls is onder meer de persoonlijke coach van Derwael . “Zij kan nog progressie maken, maar het is niet vanzelfsprekend om drie jaar aan de wereldtop te blijven.” In België vooral de kunst om de toptalenten onderweg niet te verliezen. Simpelweg omdat we er niet zo veel van hebben als de grote turnlanden. Heuls: “We proberen daarom een familiale sfeer te creëren, waar iedereen elkaar ondersteunt en helpt.” Zo nodigden de twee de hele ploeg uit in hun huis in de bordeauxstreek voor een stage.
Maar een familiesfeer alleen volstaat niet. Alleen door de perfecte technische uitvoering wordt de top bereikt, en dat vraagt discipline. Kieffer: “Marjorie hamert echt op de techniek. Zij is superperfectionistisch, maar ze zal dat nooit agressief aanbrengen. Ze heeft heel veel geduld.” Heuls: “En Yves is een eeuwige optimist, hij stelt altijd hogere doelen. Soms is hij wat ongeduldig. Maar hij is echt bekommerd om de meiden.” Kieffer en Heuls kunnen zich behoorlijk uitdrukken in het Nederlands, maar tegenover hun kinderen moeten ze het afleggen. “Die spreken intussen perfect Nederlands. Tijdens het vorige EK supporterden ze zelfs voor de Rode Duivels.”