Twitter Bird

Iedere knie moet buigen voor het toeval. “Koen, Koen! Het werk van Ai Weiwei is vannacht naar beneden gekomen!” Het is enkele uren voor de persvisie van de tentoonstelling GLASSTRESS in het Palazzo Franchetti. Voor dit majestueuze Venetiaanse paleis, vlakbij de Accademia-halte, boren de vaporetto’s zich onverstoorbaar een weg door het blauwgroene ochtendwater van het Canal Grande. De eerste toeristen werpen vanaf de voetgangersbrug Ponte dell’Accademia een blik op mijn werk Protected Paradise dat boven de paleistuin uittorent. Ik heb net mijn eerste doppio achter de kiezen en moet de groepsexpo in goede banen leiden. Dat vergt meer dan zweet. Diplomatie is the name of the game. De ijdelheid van ons kunstenaars is legendarisch. Maar het succes van een expo ligt hem in de details. De juiste definitieve plaats voor de kunstwerken, de beste belichting, de beste balans. Tussen de kunstego’s door laveren de onzichtbare mensen die ervoor zorgen dat de duizenden kunsttoeristen, de galeristen, persmensen, verzamelaars en anderen zich ongestoord kunnen opwarmen aan de tentoongestelde kunst. Ze bekommeren zich om de laatste nagels, de laatste likken verf, vuile vlekken en stofpluizen, de vlekkeloze vloer. “Koen Koen! Maar eerst Ai Weiwei. Zijn Icarus is gevallen, Twitter Bird ligt op zijn zij.” Het blauw van zijn glasscherven steekt schril af met de kleur van het parket. Aan de andere muur van de kamer ligt Weiwei’s glazen arm, de middenvinger ostentatief opgestoken. Up yours heet het. Een handvol Italianen bezint zich gesticulerend en luid discussiërend voor de gevallen vogel terwijl de assistent van McCarthy in de volgende kamer zengewijs het werk van zijn kunstenaar blijft oppoetsen. Dit past perfect in de pre-expo sfeer waar de meeste kunstenaars zo van houden. De quasi-hysterie: niets werkt, alles suckt, drama drama! Iedereen boos en verontwaardigd. Wie met glas werkt, krijgt echter scherven. En die brengen geluk. Vorige week was het glaswerk van de Chapman Brothers nog op onverklaarbare wijze gesprongen. Het nieuwe werk is beter. Waarom laten we Twitter Bird niet gewoon zo liggen, suggereer ik. Mensenrechten en China, vrije communicatie en China, ik kan me voorstellen dat Twitter Bird af en toe uit het Chinese zwerk valt. En te zien aan de Up Yours denk ik niet dat Ai Weiwei daar een probleem mee zal hebben. En dat blijkt hij ook niet te hebben. Het brandalarm gaat plots af. Iedereen kwetterend naar buiten. Daarna is het aan de pers. “Dat Twitter Bird gebroken op de grond ligt, heeft te maken met de politieke situatie in China”, hoor ik een gids enkele uren later vertellen. De scherven symboliseren…

Viva Arte Viva!