Ahmet Koç en Abou Jahjah geloven in nieuwe partij “Vorige keer haalden wij meer stemmen dan Kitir en Lanjri”
Dyab Abou Jahjah en Ahmet Koç willen met hun partij het Vlaamse politieke landschap omgooien
HASSELT - Nee, Ahmet Koç (ex-sp.a’er uit Beringen en Limburgs provincieraadslid) heeft niet naar Dyab Abou Jahjah (ex-AEL) gebeld. En Abou Jahjah ook niet naar Koç. Ze hadden allebei een idee voor een migrantenpartij-die-er-geen is. Koç wilde het liefst heel Vlaanderen aanspreken, Abou Jahjah vond eerst dat Brussel wel genoeg was. Maar kijk, nu gaan ze toch samen. Ze starten bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018. Als die een succes zijn, willen ze ook naar het Vlaams Parlement. Ze geloven in hun eigen kunnen.
Koç: “Ik had meer stemmen dan Meryame Kitir van sp.a.”
Abou Jahjah: “En ik meer dan Nahima Lanjri van CD&V.” Dyab Abou Jahjah is voor ons op de afspraak. Hij is altijd te vroeg en Ahmet Koç is zoals wel vaker te laat. Allebei zijn ze mannen met baarden, allebei zijn ze moslim. Al noemt Abou Jahjah zich een “cultuurmoslim”, iemand die niet echt praktiseert. “Maar ik doe soms ook wel mee aan de ramadan hoor.”
“Ik ben moslim, maar ik ga met iedereen om. Ik heb je daarnet ook een hand gegeven”, vult Koç aan. Koç is opgegroeid in de cité van Beringen. Abou Jahjah in een gezin uit de middenklasse in Libanon – zijn vader was professor. “Mijn ouders zijn allebei leerkrachten, mijn vader is later prof geworden”, zegt Abou Jahjah. “Jij bent dus een salonsocialist! Ik ben een citérat. Maar mijn vader is ook een professor”, zegt Koç trots. “Hij is islamtheoloog. Indertijd moest je daarvoor ook vier jaar in het buitenland islamles geven. En ons gezin is toen in België gebleven. Dat ging via de Diyanet (het Turkse ministerie voor religie, red).” “Maar ik ken het arbeidersmilieu ook hoor”, verdedigt Abou Jahjah zich. “Ik ben op mijn negentiende naar België afgereisd en ik heb allerlei jobs gedaan om mijn studies te betalen. Ook in slachthuizen.”
Over naar de politiek. Wordt uw partij nu een migrantenpartij of niet?
Abou Jahjah: “We vertrekken vanuit de problemen waar migranten mee zitten – zoals racisme. Maar we zijn er voor iedereen.”
Koç: “Ik heb altijd gezegd dat ik niet met een Turkenpartij zou komen.”
Laten we maar meteen ter zake komen: Koç gaat voor de Turkse stemmen en Abou Jahjah voor die van de Marokkanen?
Abou Jahjah: “Nee, want we gaan voor meer dan dat. Voor ons is één plus één meer dan twee. Trouwens, in Brussel zijn er ook Belgo
Belges die me steunen.” Koç: “Ik ben indertijd niet aan mijn stemmen gekomen louter dankzij de Turken hoor. En sinds ik uit de sp.a ben gegooid, heb ik ook allerlei berichten gekregen van zeg maar ‘de hogere blanke klasse’ die mij wil steunen. Op school zat ik indertijd ook vooral met Belgische leerlingen zonder migratieachtergrond in de klas, in het college waren er toen maar drie Turken. Mijn kennissenkring is veel breder dan alleen de Turkse gemeenschap.”
We hebben eens in de Marokkaanse gemeenschap in Limburg rondgebeld om te weten of ze daar op Abou Jahjah zouden
Ahmet en ik hoeven het niet over alles eens te zijn. Ik hou niet van een partij waarin iedereen over alles hetzelfde denkt
Dyab ABOU JAHJAH
stemmen. “Die Libanese bitterbal? Nee, bedankt”, zei één van hen. (zie kader)
Abou Jahjah (lacht): “Ach, toen ik bij de verkiezingen van 2003 in Antwerpen opkwam, beweerde ook iedereen dat niemand op mij zou stemmen. En kijk, ik heb toen meer stemmen gehaald dan Nahima Lanjri die bij een traditionele partij op de lijst stond (CD&V, red.). Wij kwamen toen op samen met PVDA en hun kopstuk Kris Merckx haalde nauwelijks 500 stemmen, terwijl ik er 4.700 haalde.”
Laat ik er even de cijfers bijnemen. In Vlaanderen is 5,4 procent van de bevolking moslim. Zelfs als die allemaal op uw partij stemmen, haalt u de kiesdrempel niet.
Abou Jahjah: “Wij mikken dan ook niet alleen op moslims, maar ook op mensen met een andere achtergrond. In Brussel is dat al de helft. En ook in Genk is dat een grote groep.”
In Beringen is 21 procent van de inwoners moslim, in Genk 16 procent. Stel dat u daar een paar zetels haalt, dan kan u nog niet wegen op het beleid.
Abou Jahjah: “Ik ken nog een partij die ooit met één zetel is begonnen.”
U bedoelt de N-VA, maar die hebben ook even moeten wachten op een doorbraak.
Abou Jahjah: “Wij hebben tijd.”
In welke gemeenten wilt u opkomen?
Koç: “In alle grote steden van Vlaanderen en ook in de meeste gemeenten van Limburg.”
Ook in Herstappe?
Koç: “Niet in Herstappe en ook niet in Wellen.”
Maar hoe komt het dat we daar maar niks van horen? Als u echt de partij lokaal aan het uitbouwen bent, dan zouden we daar allicht iets van hebben opgevangen.
Koç: “We zijn nog bezig met het opzetten van structuren.”
Wat voor een partij wordt het? Links, rechts, midden?
Abou Jahjah: “Dat zijn termen uit de twintigste eeuw, die zijn voorbijgestreefd. Voor ons socio-economische programma zullen we linkser zijn dan sp.a en Groen, maar rechtser dan PVDA.”
Maar hoe gaat u dit laten samengaan met pakweg het Turkse referendum over de doodstraf? Wie kiest voor een links sociaal-economisch programma wil meestal niets van de doodstraf weten.
Abou Jahjah: “In Amerika zijn er ook staten waar de doodstraf is toegelaten, maar daarom kan je toch niet alle Amerikanen over dezelfde kam scheren? “Koç: “En wat dan nog, als Erdogan hier komt vragen aan de Turken om zich over de doodstraf uit te spreken? Ze hoeven daarom toch niet ja te stemmen?” Abou Jahjah: “Mensen denken hier te vaak met een koloniale reflex. Ze weten het blijkbaar allemaal beter dan de Turken zelf.”
Meneer Abou Jahjah, hoe gaat u reageren als Ahmet Koç pro-Erdogan uitspraken doet waar weer een hoop stennis van komt?
Abou Jahjah: “De media zetten iemand nogal snel weg als pro-Erdogan. Ik heb bijvoorbeeld een opiniestuk geschreven waarin ik mij afvroeg waarom Turkije zo weinig steun kreeg na de mislukte staatsgreep. Maar we zijn bezig met België, niet met het buitenland. Bovendien hoeven we het niet over alles eens te zijn. Ik hou niet van een partij waarin iedereen over alles hetzelfde denkt.”
Hoe wordt uw nieuwe politieke project gefinancierd?
Abou Jahjah: “Vorige keer hadden we ook geen budget, maar we hebben wel meer affiches geplakt dan wie ook. Van de ene kregen we een lokaal, van de andere weer een ander soort hulp. Je kan ook campagne voeren met weinig geld hoor. “
Waar leven jullie momenteel van?
Koç: “Ik ben provincieraadslid.”
Maar van die paar honderd euro kan u toch niet rondkomen? Kwatongen beweren dat u leeft van een ziekte-uitkering. Klopt dat?
Koc: “Nee. En ik ben ook niet de lange arm van Erdogan in België, ook vanuit Turkije betalen ze me niet. Ik heb nog wat spaargeld en dat geld als provincieraadslid is nu ook weer niet zo weinig.” Abou Jahjah: “Ik leef van wat ik schrijf en van mijn lezingen. Maar dat De Standaard mijn column heeft stopgezet, is broodroof. Die 2.000 euro per maand ben ik kwijt.”
Ook u krijgt dus geen geld vanuit het buitenland?
Abou Jahjah: “Nee, Osama bin Laden is dood intussen (lacht).”
Sinds ik uit de sp.a ben gegooid, heb ik ook allerlei berichten gekregen van ‘de hogere blanke’ klasse die mij wil steunen
Ahmet KO