“Mijn energie haal ik uit wodka martini’s”
Regisseur Ridley Scott (79) over ‘Alien: Covenant’
‘Alien: Covenant’ is het langverwachte vervolg op ‘Prometheus’ (2012) en een prequel van ‘Alien’ (1979), de legendarische cultfilm van Ridley Scott. De 79-jarige Britse sciencefictiongoeroe nam opnieuw plaats op de regisseursstoel en denkt nog lang niet aan stoppen. “Er zijn nog enkele vervolgfilms in aantocht”, knipoogt Scott optimistisch. In deze nieuwst prent ontdekt het ruimteschip Covenant een mysterieuze planeet aan de rand van de Melkweg. In eerste instantie lijkt het een paradijs, maar schijn bedriegt: de bemanningsleden – vertolkt door onder anderen Michael Fassbender en Katherine Waterston – beginnen aan een huiveringwekkende ontsnappingsmissie.
‘Alien’ na bijna veertig jaar in een nieuw jasje steken is niet vanzelfsprekend. Wat was voor u als regisseur de grootste uitdaging?
“In mijn ogen is de Alien het meest iconische griezelmonster aller tijden. Het imposante beest zag er bijzonder angstaanjagend uit, maar tegelijkertijd heeft het een wondermooie uitstraling. In 1979 hadden we een speciale stuntman die voortdurend rondliep in een rubberen monsterpak. Anno 2017 is dat echter not done en wordt alles digitaal gecreëerd. Nochtans schuilt het gevaar dat sommige special effects overduidelijk digitaal blijken. Ook voor de acteurs is het niet altijd evident om een monster in te beelden dat hen op de hielen zit. Daarom besloot ik voor deze film opnieuw iemand in kostuum te laten opdraven, uitgedost met tal van adembenemend uitgewerkte protheses. Op enkele spectaculaire scènes na kwamen er weinig tot geen computerbeelden aan te pas!”
Sciencefiction is uw stokpaardje. Is het altijd een kinderdroom geweest om sensationele
Ridley SCOTT
regisseur
ruimtefilms te maken?
“Als jonge knaap had ik geen flauw benul wat ik wilde worden. School was een enorm struikelblok voor mij… Ik was zeker niet lui, bijzonder leergierig zelfs, maar de academische leerstof kreeg ik gewoonweg niet in mijn hoofd gedreund. Het enige vak waarin ik wist uit te blinken was esthetica… Mijn vader zei: ‘Jongen, als daar je talenten liggen, heeft het geen zin om je tijd te verkwisten aan andere zaken en moet je resoluut gaan voor een creatieve opleiding.’ Dankzij die wijze woorden besloot ik om me op zestienjarige leeftijd in te schrijven aan de kunstschool. Daar kon ik dag in dag uit naar hartenlust schilderen en tekenen, waardoor mijn visuele creativiteit voor film stilaan werd aangewakkerd. Ondertussen heb ik meer dan 200 producties op mijn palmares staan, waaronder vier sciencefictionblockbusters. Voor mij is dit genre een enorm dankbaar platform, omdat ik een wereld tot leven kan brengen die ons tot op heden nog steeds vrij onbekend is. Die onwetendheid geeft een enorme vrijheid om creatief te speculeren.”
De cast omschrijft u als een uitgelaten jongen van dertien wanneer u op de set staat. Waar haalt u die passie en energie vandaan?
“Uit wodka martini’s! (lacht) Nee, op een set bruis ik meestal van energie door mijn enthousiasme om mijn fantasie eindelijk tot ‘werkelijkheid’ te zien worden. Een drietal weken voor de eerste draaidag, kruip ik meestal in mijn potlood en begin ik lustig de scènes één voor één uit te werken op mijn storyboard-tekenblok. Dat zijn niet zomaar ruwe schetsen met enkele losse notities aan de zijkant. Nee hoor, ik schets elk beeld in detail, zodat wanneer ik op de set arriveer, ik op en top ben voorbereid en precies weet waar de camera’s en acteurs moeten staan. Op dat moment zie ik alles helder voor mij.”
U bent gefascineerd door artificiële intelligentie. Waar
komt die fascinatie vandaan?
“Artificiële intelligentie is niet langer een futuristisch fenomeen, maar al verder ontwikkeld dan we denken. De overheid moet hieromtrent duidelijke wetten en richtlijnen uitstippelen. Anders krijg je toestanden zoals Stanley Kubrick in 1968 al voorspelde in zijn film ‘2001: A Space Odyssey’. Daarin besluit de intelligente boordcomputer HAL-9000 plots de bovenhand te nemen en de instructies van de ruimtevaarders te negeren… Zodra zulke krachtige technologieën enige vorm van emotie beginnen te vertonen zitten we diep in de penarie!”
School was een enorm struikelblok voor mij. Het enige vak waarin ik uitblonk, was esthetica