Vaak van (groot)vader op zoon
DRIE GENERATIES BIJ FAMILIE KENENS: ANDRÉ (68), YVES (40) EN BRIAN (16)
Ruim een derde van de Limburgse refs begon met arbitreren via hun voetbalclub, maar ook vrienden (25,1%) en familie (19,2%) scoren hoog als ‘beweegredenen’ om scheidsrechter te worden. Bij de familie Kenens uit Heusden-Zolder zit scheidsrechter zijn ook in het bloed. Zo zag André (68) naast zoon Yves (40) intussen ook kleinzoon Brian (16) in zijn voetsporen treden. Opa André was meer dan dertig jaar actief als achtereenvolgens scheidsrechter, grensrechter en opleider van refs. “Wij waren vroeger zelfs met drie broers die floten. En dan zijn er nog zeker vier anderen binnen de familie die arbiter zijn geweest. Een familie met een olifantenvel zeker”, lacht André, die elf jaar geleden stopte met arbitrage.
Yves bevestigt: “Dat je sterk in je schoenen moet staan, is een understatement. Het is een levensles. Ik vind het knap dat mijn zoon Brian zelf is afgekomen met het idee om scheidsrechter te worden. Ik heb hem nooit beïnvloed.” André knikt: “Een moedige keuze. Ref zijn, zeker op jonge leeftijd, is niet gemakkelijk. Je moet een enorm relativeringsvermogen hebben.”
Zoon Yves Kenens is al 18 jaar ref op hoog niveau, hij weet dan ook hoe het is om kritiek te krijgen. “Als je niks doet, kan je niks verkeerd doen. Fouten maken is nu eenmaal menselijk, maar jammer genoeg blijft je dat soms achtervolgen. Zeker in eerste nationale, waar alle media je verkeerde beslissing gezien hebben en nadien uitvergroten. Dat is niet leuk, maar het is opnieuw een mooi voorbeeld van hoe je als ref veerkracht moet tonen.”
We zijn een familie met olifantenvel
André KENENS
Het zorgde in ieder geval nooit voor een degout bij Yves, want hij is nog steeds lijnrechter en hij raadde zijn zoon Brian nooit af om ref te worden. De jongste van het scheidsrechterstrio startte vorig jaar en fluit in de provinciale en gewestelijke reeksen van de U21. “Voorlopig gaat het me goed af. Ik koos om ref te worden, omdat voetballen me wat minder lag en ik toch in het voetbalcircuit wilde blijven. Mijn vader komt zo goed als elke week
kijken. Nadien heeft hij dan een verslag opgesteld met wat er beter kan. Van looplijnen tot handgebaren. Ik ben blij met die tips en tricks. Hij weet tenslotte waarover hij spreekt. Mijn ambitie is dan ook om zover mogelijk te geraken als scheidsrechter. Is dat in eerste nationale, des te beter. Het moeilijkste aan ref zijn tot dusver? Dat ik soms matchen moet fluiten waarin kameraden van mij meespelen. Maar ik besef dat dat me niet mag laten beïnvloeden.” Ook opa André heeft nog een wijze raad voor Brian. “Fysiek in orde zijn is belangrijk, maar het mentale gedeelte is dat nog meer. Toeschouwers zijn heel kritisch. Behoud dus afstand. Voor de rest: laat je niet beïnvloeden. Blijf vooral jezelf en doe wat je denkt dat het beste is. Of ik soms naar matchen van Brian ga kijken? Weinig. Ik denk ook dat hij er niet voor staat te springen. Ik ben namelijk vrij streng, omdat ik wil dat hij beter wordt. Maar hij kan nog niet zo goed tegen kritiek.” (lacht)