Godslastering

500 jaar geleden, tijdens de ‘duistere middeleeuwen’, kon je er bij ons voor op de brandstapel belanden. In Indonesië is het opnieuw gevaarlijk. Daar mag men volgens een wet uit 1965 god niet belasteren. Die wetgeving werd zonet misbruikt om de jonge, dynamische, christelijke gouverneur van Jakarta, Basuki Tjahaja Purnama, in de gevangenis te zetten. Hij had immers verklaard dat het niet waar was dat sommige verzen uit de Koran aanwijzen dat moslims niet voor ‘ongelovigen’ (dus niet-moslims) mogen stemmen, zoals zijn politieke tegenstrevers beweerden. De hoofdstad Jakarta telt evenveel inwoners als België. Indonesië is van 77 miljoen in 1955 tot 263 miljoen inwoners gegroeid, waarvan 87 % islamieten. Indonesië is – wat aantal inwoners betreft - het grootste islamitische land van de wereld. De bevolkingsgroei is niet het gevolg van de gestegen welvaart in het nog steeds arme land, maar van de gebrekkige kennis en emancipatie van de vrouwen. Ons land heeft – voor zover ik weet - op deze effectieve gevangenisstraf (Purnama werd direct van het gerechtsgebouw naar de gevangenis gevoerd) nog niet gereageerd. Er was ook geen parlementaire vraag over, in tegenstelling tot de heisa in ons parlement rond het toelaten van Saoedi- Arabië in de VN-commissie vrouwenrechten.

De godsdiensten die duizend jaar gangbaar waren in Indonesië, het hindoeïsme en het boeddhisme, werden op enkele eeuwen tijd, van de 13de tot de 16de eeuw, door de geïmporteerde, minder tolerante islam weggeveegd. Voor het onafhankelijk werd na de bezetting door Japan in de Tweede Wereldoorlog , was Indonesië een Nederlandse kolonie.

Artikel 29 van de Indonesische grondwet stelt dat de staat gebaseerd is op het geloof in één god. Naast de islam zijn nog vijf andere godsdiensten erkend in Indonesië: protestantisme, katholicisme, boeddhisme, hindoeïsme en confucianisme. Dus in de ogen van de schrijvers van de grondwet is die god dezelfde voor de zes erkende religies. Bovendien valt het niet te rijmen met het feit dat het boeddhisme geen god heeft, want Boeddha was een filosoof. Daarnaast zijn er ongeveer 250 andere, niet erkende, godsdiensten in het land. Ondanks het feit dat Indonesië grondwettelijk een seculier land is, heeft men er sinds 1975 een met belastingen betaalde (invloedrijke) moslimraad (MUI), parallel aan de democratisch-wettelijke macht. Die moslimraad is er bijvoorbeeld in geslaagd (in 2005) een nieuwe godsdienst (ahmadiyya) als ketterij te laten verbieden. Sinds 9 december 2006 moeten Indonesiërs zich bekennen (op hun identiteitskaart) tot een van die zes erkende religies. Andere religies of atheïsme passen niet in de Indonesische kraam. Het is gelukkig toegelaten om het voor religie voorziene veld niet in te vullen. Een man die in 2012 op Facebook had geschreven dat god niet bestaat, dreigt ook in de gevangenis te belanden, omdat atheïsme ginds verboden is wegens ongrondwettelijk.

Slechts de helft van de Indonesiërs beschikt over internet. Slechts 3% van de 50-plussers gebruiken het internet. Maar er is hoop. De 10- tot 14-jarigen zijn van alle leeftijdsgroepen het meest vertegenwoordigd op internet.

Hopelijk zijn daar veel meisjes bij.