“Nog regelmatig vooroordelen”

Zeg niet te gauw, het is weer een vrouw. Op en rond de Limburgse voetbalvelden zal die uitspraak niet snel bovengehaald worden, want slechts 3,7% van de Limburgse refs is vrouw. Armand Caubergs, voorzitter bureau arbitrage Limburg, wil dat lage cijfer graag nuanceren. “We tellen nu 17 vrouwelijke refs en dat is in grote mate te danken aan Stephanie Forde, een scheidsrechtster die in Brussel werkt voor de KBVB en zich engageert om nieuwe vrouwelijke refs aan te sluiten. Ook de steile opmars van Irina Lyussina werkt in Limburg blijkbaar stimulerend. Irina begon pas op late leeftijd te fluiten, maar heeft intussen haar FIFA badge behaald.” Ine Paesen (foto, 22) is ook één van die uitzonderingen die de regel bevestigen. “Ik heb nu mijn vierde seizoen achter de rug. In die vier jaar heb ik slechts één moeilijke match gekend, die ik eventjes heb moeten stilleggen om de spelers wat te laten bezinnen. Ik heb zelf zeven jaar gevoetbald, altijd bij de jongens. Ik wilde de overstap naar een damesploeg niet maken en ben daarom scheidsrechter geworden, omdat bij de mannen de intensiteit en de snelheid veel hoger liggen dan bij de vrouwen.”

Wat Paesen betreft, mogen de vooroordelen dat vrouwen niks kennen van voetbal overboord gekieperd worden. “Toch word ik er nog regelmatig mee geconfronteerd. Enerzijds zie ik sommigen denken Kent die wel iets van voetbal? Anderzijds zijn spelers en hun entourage achteraf vaak aangenaam verrast als ik de match in goede banen heb geleid en komen ze me zelfs oprecht feliciteren.” Paesen weet zelf ook niet hoe dat lage cijfer opgekrikt kan worden. “Ik denk niet dat je vrouwen moet overtuigen. Het is eerder een roeping, want vrouwen die nooit gevoetbald hebben, zullen zich niet snel geroepen voelen. Ambities? Een dameswedstrijd leiden in het buitenland staat bovenaan. Als ik bij de mannen in eerste provinciale kan fluiten, zal ik heel blij zijn en deel uitmaken van een volledig vrouwelijk scheidsrechtertrio zou ook mooi zijn.”