GEZOCHT Bejaarde om voor te zorgen
AS - Bij voorkeur een vrouw, die niet meer alleen thuis kan of wil wonen, maar wel nog graag een uitstapje maakt. Dat is in grote lijnen het profiel waar Philomène Paulissen (71) uit As naar op zoek is. Sinds de dood van haar 93-jarige moeder, die negen j
De voordeur staat al open wanneer we op de middag aankomen bij Philomènes woning in de heerlijk rustige Smeetsbergstraat in As. “Die staat altijd open als ik thuis ben, iedereen komt hier binnen zonder te bellen”, zegt Philomène, die er samen met haar man Julien woont. En tot twee weken geleden ook samen met een bejaarde, hulpbehoevende vrouw. Eerst was dat negen jaar lang Philomènes moeder, daarna namen drie - aanvankelijk onbekende - vrouwen één voor één hun intrek. “Toen we hier bouwden, was het de bedoeling dat mijn beide ouders hier zouden komen inwonen”, zegt Philomène. “Maar mijn vader is overleden nog voor het huis klaar was. Mijn moeder heeft hier negen jaar gewoond, tot ze op 93-jarige leeftijd stierf.”
Moederdag
In die periode zorgde Philomène met hart en ziel voor haar. “Toen mijn moeder op Moederdag in het ziekenhuis lag na een val, bezocht ik haar met taart om er toch een beetje een feestdag van te maken. Ze lag daar op de kamer met een vrouw, Elza, die veel minder contact met haar familie had. Ik heb haar meteen aan onze tafel uitgenodigd, zodat het ook voor haar een fijne dag zou worden. Daarna zijn we altijd contact blijven houden. Eerst vroeg ze om eens op bezoek te komen, daarna kwam ze ook meer en meer naar hier. Af en toe bleef ze ook slapen, bijvoorbeeld op kerstavond, zodat ze een glaasje kon meedrinken.” Wanneer haar moeder sterft, valt niet alleen het gemis, maar ook het wegvallen van de zorgende rol Philomène erg zwaar. Het contact met Elza blijft echter intens. Acht weken later vraagt Elza zelfs of ze niet permanent mag intrekken. “Dat vond ik eerst nog wat te snel, maar enkele maanden later is het er toch van gekomen”, zegt Philo-
mène, die Elza vrijwel meteen op dezelfde manier in de watten legt. Ze kookt, doet haar was, krult haar haren en lakt haar nagels. Al snel wordt ze een deel van de familie. “Mijn twee zonen en zes kleinkinderen wonen hier vlakbij en komen hier vaak. Ze noemden Elza zelfs ‘ons moe’. Dat is wat minder afstandelijk dan dat ze de voornaam moeten gebruiken.”
Bratsen
Na de dood van Elza, acht maanden na haar intrek bij Philomène, volgen er nog twee vrouwen. Als Philomène over hen praat, noemt ze hen ook steevast ‘ons moe’. De eerste verbleef drie jaar bij haar, de tweede kon twee weken geleden verhuizen naar een zorgcentrum, dichter in de buurt van haar kinderen. Net als na de dood van haar moeder viel de immer zorgende zeventiger zo opnieuw in een zwart gat. Daarom zoekt ze nu opnieuw iemand om in huis te nemen. “Bij voorkeur een vrouw, die niet meer alleen thuis kan of wil wonen. Medische zorgen is geen probleem, maar het moet wel iemand zijn met wie ik nog kan gaan
bratsen. Ken je dat niet? Schrijf dan maar dat ik graag eens een koffietje ga drinken of op restaurant ga. Als het klikt, wordt dat vanzelf een goede vriendin of zelfs een deel van de familie. De vorige
moe’s gingen zelfs mee naar familiefeesten. Maar ze moet wel een beetje in het plaatje passen.” Mariabeeldjes Eén ding staat alleszins vast: de nieuwe moe zal niets tekortkomen. “Ze krijgt hier een eigen kamer, volledig bemeubeld en met een tv. Ik heb er ook enkele Mariabeeldjes gezet, dat vinden oudere mensen vaak fijn. Maar om eerlijk te zijn: daar heeft niemand ooit een uur aan één stuk gezeten. Ze komen altijd bij ons zitten ( lacht). Wat het eten betreft, kook ik elke dag een verse, warme maaltijd. Regelmatig vraag ik waar die persoon zin in heeft. ’s Ochtends voorzie ik brood en beleg, ’s middags meestal brood met een ruim aanbod aan kazen of iets dergelijks. Ook of we binnen of buiten op ons terras eten, beslissen we in overleg.”
Al die luxe is natuurlijk niet gratis. De laatste vrouw betaalde 1.500 euro per maand, wat minder is dan de gemiddelde rusthuisfactuur in Limburg. “Maar eigenlijk is die prijs overeen te komen”, zegt Philomène. “Het hangt heel sterk af van de mogelijkheden waarover die persoon beschikt. In het afgesproken bedrag zit alles in, behalve de medicatie. Ik doe het zeker niet voor het geld, de mensen zien genieten is me veel meer waard. Maar het is wel de bedoeling dat ik er iets aan overhoud, ja. Als ik er zou bij inschieten, kan ik het beter aan mijn kinderen geven.”
Philomène Paulissen (71) uit As wil graag een hulpbehoevende oudere vrouw in huis nemen