Miljoen voor museum van schilder die niemand kent
Eenzaat laat fortuin na aan Jakob Smitsmuseumpje in Mol
Hij had het altijd gezegd, kunstliefhebber Ronald Luyten (64) uit Herentals: “Als ik er niet meer ben, mag het museum alles hebben.” Het museum lachte er eens mee. Maar nu Ronald op 64-jarige leeftijd onverwachts is overleden aan een hersenbloeding, staat zijn erfenis van een slordige miljoen euro plots op naam van het Jakob Smitsmuseum in Mol. Al veertig jaar knokt de vzw om de schilder op de kunstkaart te krijgen, en nu zijn ze plots drie huizen en een hele reeks schilderijen rijker. “Dat we dit nog mogen meemaken.” Het is een pastorijtje, het Jakob Smitsmuseum. In de verre, diepe Kempen. Precies veertig jaar geleden uit de grond gestampt door twaalf ‘Vrienden van het Jakob Smitsmuseum’. Leider van de vriendengroep: voorzitster Marina Nuyts, of mevrouw Siegfried Bracke. Samen hebben ze het ingericht en houden ze het vrijwillig open. Zo’n 4.000 à 5.000 bezoekers per jaar komen er kijken naar ‘de lichtspelingen’ van Belgischschilder Jakob Smits. En dat kleine lieve huisje daar in de bossen krijgt nu één miljoen euro. Allemaal van één man, die zijn erfenis volledig schenkt aan Jakob Smits en zijn Vrienden. “Heel onverwachts”, zegt voorzitster Marina Nuyts. “Ineens kreeg ik een telefoontje van de notaris. Ik dacht eerst: om vier uur in de namiddag plots naar daar, dat gaat niet zomaar. Maar toen zat ik daar, scheurde de notaris een brief open en las hij iets voor. Mannekes, dat ik zoiets nog mag meemaken. Dit is heel, heel bijzonder. We zijn immers een erkend museum op basisniveau, in geld vertaalt dat zich niet in veel. Wij krijgen van de overheid 4.000 euro voor drie tentoonstellingen op een jaar, dat is soms echt kraffelen om rond te komen. Het lukt, wonderwel. Maar dit is een voorrecht.”
Marina NUYTS vzw vrienden van het Jakob Smitsmuseum
Geen kinderen
Véél voorrecht: twee rijhuizen, een appartement, werken van Jakob Smits tussen de 30.000 en de 300.000 euro, nog een hele reeks schilderijen en een vinylcollectie. Een erfenis die in totaal zo’n miljoen euro bedraagt.
Niet zomaar een bonus van een wilde weldoener met te veel geld, maar van een rustige weldoener met te weinig familie: Ronald Luyten (64) uit Herentals, die in de jaren 80 zelf naar het Jakob Smitsmuseum trok met een kadertje van een kapelletje. “Om tentoon te stellen.” Sindsdien was hij professioneel Smits-jager- en verzamelaar, en zijn buit stockeerde hij netjes in het museum. Zo’n achttiental werken van Luyten hingen al in Mol, de rest “zouden ze krijgen na zijn dood”. Er waren toch geen vrouw of kinderen om ze op te hangen in hun hal. “Ronald was ‘ne plezante”, zegt Lies Heurckmans, al 38 jaar medewerkster van het museum. “Hij zei dat weleens, en wij dachten: jaja. We wilden ook ooit eens een mooi stuk van hem kopen, om toch eentje in eigendom te hebben. Maar Ronald zei: Och, dat moet oet ge ge niet niet doen, doen, later later is is het het toch toch allemaal voor jullie!” En toen was later plots nu, veel sneller dan verwacht.
Louvre
“Hij was een grote meneer”, zegt Peter Konings van de vzw Vrienden van het Jakob Smitsmuseum. “Ronald wist wie, waar en hoe, als het over nieuwe stukken of tentoonstellingen ging. En dat was voor ons gemakkelijk. We zijn tenslotte een vzw, wij werken hard, maar allemaal vrijwillig. Ronald gaf ons afgewerkte tentoonstellingen die wij maar moesten ophangen. Het was zijn drive: de mensen content, ik ook content.”
En En dat dat voor voor een een onbekende onbekende schil schilder. der. Eentje Eentje die die de de verf verf op op zijn zijn doeken doeken metselde, metselde, in in dikke dikke lagen. lagen. “Pas “Pas op, op, die die hangt hangt ook ook in in het het Louvre Louvre hoor”, hoor”, zegt zegt Paul Paul van van café café Den Den Brigand Brigand in in Herentals, Herentals, goeie goeie vriend vriend van van Ronald. Ronald. “Ik “Ik zou zou er er ook ook best best eentje eentje willen. willen. Maar Maar ik ik snap snap volledig volledig waarom waarom hij hij het het op op deze deze manier manier heeft heeft gedaan. gedaan. Hij Hij had had de de grootste grootste collectie collectie van van Smits Smits in in België. België. Die Die moet moet op op één één plaats plaats blijven, blijven, om om zijn zijn nalatenschapnalatenschap in in stand stand te te houden houden en en zijn zijn passie passie te te laten laten voortleven. voortleven. ” ”
G7 bereikt geen akkoord over klimaat
De G7, de vergadering van zeven economische zwaargewichten, heeft op de top in Italië geen akkoord bereikt over de klimaatuitdaging.
De klimaatdiscussie staat on hold omdat de Amerikaanse president Trump nog steeds niet heeft beslist of hij de VS wil terugtrekken uit het klimaatakkoord van Parijs. Dat zei de voorzitter, Italiaans premier Paolo Gentiloni, vrijdagavond. De overeenkomst wordt gesteund door de zes andere G7-leden: Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan en Groot-Brittannië. De G7 heeft wel een akkoord bereikt over een verklaring rond de strijd tegen terreur. “We brengen alles op een hoger niveau door onophoudelijk terroristische acties te verhinderen en daders en sympathisanten onophoudelijk te vervolgen”, klonk het.
Dedecker: “Geen weet van aanrandingen”
“Ik kan echt niet zeggen dat er een cultuur van seksuele intimidatie bestond. En ik heb zeker geen weet van aanrandingen of verkrachtingen.”
Dat zegt Jean-Marie Dedecker, 20 jaar lang judobondscoach, naar aanleiding van getuigenissen bij de start van de campagne tegen grensoverschrijdend gedrag in de sport. Het verhaal van de Lanakense judoka Ann Simons gelooft hij wel. “Ik weet dat ze ervan heeft afgezien. Maar toen ze dat bij de federatie heeft aangeklaagd, was ik al lang weg.” Gevraagd naar een reactie van de bewuste coach over wie Ann Simons vertelde, zei die aan collega’s van Gazet van Antwerpen dat hij zich door haar klacht niet aangesproken voelt. “Ik had wel een serieus conflict met Ann Simons toen ik haar een keer niet selecteerde, maar dat was om sportieve redenen.” Simons zelf ontkent dat formeel. De coach werkt nog altijd voor de Vlaamse Judofederatie.
Wij krijgen van de overheid
4.000 euro voor drie tentoonstellingen op een jaar, dat is soms echt kraffelen om rond te komen. En dan ineens dit”