Nogal vermoeiend
Voor dat laatste wordt onder meer een gigantische drone ingezet, die de weidse landschappen van het woeste gebergte vanop grote hoogte inblikt. Huurprijs van het speeltje: 8.000 euro per dag. “Money shots noemen we die”, zegt regisseur Jan Verheyen. “Die kosten veel, maar zo heeft de bioscoopbezoeker het gevoel dat hij waar krijgt voor z’n geld.” Het verhaal zal zich overigens niet in Zuid-Afrika afspelen, maar in een niet nader genoemd midden-Afrikaans land waar de ploeg op zoek gaat naar nieuw voetbaltalent.
Maar laat het duidelijk zijn: iedereen geniet van de opnames en de Afrikaanse vibe straalt positief af op de crew. Ook al loopt al eens een geit, een hele kudde geiten of een koe door het beeld, of maakt een nukkige baviaan van z’n oren. En af en toe wordt gewoon beslist om de dieren in de film te houden. “Makkelijk is soms anders”, zegt Jan Verheyen. “We geven elke shoot een kleurencode om de moeilijkheid ervan te duiden. En er zitten geregeld codes rood bij.”
Zoals bij de opnames van een voetbalmatch met een hoop enthousiaste Afrizijn Carry GOOSSENS
Acteur (64) kaanse kindjes die geen woord Engels spreken. Het ontaardt in een charmante chaos waarbij niet iedereen altijd even goed weet wat te doen. “Zoutpilaar. Er staat een zoutpilaar in beeld. Tenzij hij als opdracht stilstaan en dwaas kijken heeft gekregen”, roept Verheyen. Waarna de scène opnieuw moet. “Dieren en kinderen, altijd moeilijk om daar structuur in te krijgen”, zegt hij met een zucht. “Geef hen een bal en ‘t is helemaal om zeep.” Nét wanneer orde in de chaos komt, begint de eigenaar van een aanpalend hutje aan z’n dak te timmeren.
Paraplu’s
Intussen schuifelt de rest van de acteurs rond onder grote paraplu’s, die hen na elke shoot meteen worden aangereikt. Om de hitte draaglijk te houden. Maar ook bruinen - of erger: verbranden door de zon - mag niet. Omdat niet alle scènes in chronologische volgorde worden opgenomen, brengt een verkleurd gezicht de continuïteit van de film in het gedrang. Het opmerkelijke gezelschap trekt ook andere kindjes aan die om eten komen bedelen en verkopers van zwepen, lasso’s en uit hout gesneden giraffen en buffels. Slimme verkopers die wat extra geld ruiken en de crew omcirkelen, en met succes: na de opnames verlaten zowat alle acteurs de set met een handvol poppetjes. Wie wordt uiteindelijk kampioen? De kassa, die - daar twijfelt niemand aan - opnieuw zal rinkelen. Voorspellingen niet zaligmakend, maar de productie kan met zekere gerustheid aan op minstens een half miljoen bioscoopbezoekers. De hoge leeftijd van de acteurs is wel een van de redenen waarom een vierde film veeleer onwaarschijnlijk is. Want eer die er zou komen, zijn we nog eens twee jaar verder. Herman Verbruggen zet de deur nog het meest op een kier: “We zijn als een groep kinderen die buiten spelen op een warme zomeravond. Als niemand ons binnenroept, blijven we gewoon spelen.”
Ik merk dat de leeftijd begint te spelen. Het reizen wordt zwaarder, je schudt de vermoeidheid minder snel van je af