Favorieten durven wel, maar

Giro heeft nog bloedstollend slotweekend in petto

Topfavoriet Quintana in het roze, Dumoulin op 38 seconden, thuisrijder Nibali op 43 en de oprukkende Pinot op 53 seconden. Wat de Tour al sinds 2011 niet meer kon bieden, heeft de 100ste Giro in overvloed: spankracht tot het slotweekend. Al verbloemt de spanning vooral de zwaktes van de tenoren. Wat zal Girobaas Mauro Vegni zich vrijdagavond tientallen keer in zijn vlezige handen hebben gewreven. Met vier topfavorieten binnen de 53 seconden en ook nog eens twee outsiders – Zakarin en Pozzovivo – op minder dan anderhalve minuut van het roze, krijgt hij een bloedstollend slotweekend. Zijn droomscenario met een halve bergrit en een tijdrit waar alles nog beslist wordt, krijgt vorm.

Een weekend dat een fiasco moet goedmaken. Want hoewel de Italiaanse media de voorbije week schreven dat er nooit eerder zo veel kijkers naar de Giro keken, was de Ronde van Italië lang een fiasco. Hoe enthousiast de Sardijnen en Sicilianen ook supporterden, de eerste Giroweek was samen te vatten in een shot van twee seconden: een peloton dat door de tegenwerkende Sirocco bevangen werd door de wind. Op de Etna was er meer leven te vinden in het gestolde lava dan in het koersverslag. We kunnen nog even doorgaan, maar wensen Vegni geen nieuwe zweetaanvallen toe. Die kreeg hij tijdens de eerste week met de heisa rond zijn daalklassement en de positieve Bardiani’s al genoeg.

Sterkste deelnemersveld

Vegni had eerder ook al flink wat vocht verloren. Het kostte hem bloed, zweet en tranen maar hij was erin geslaagd om voor de 100ste Giro een topaffiche te kunnen presenteren. Thomas, Quintana, Dumoulin, Nibali, Landa, Pinot, Zakarin... Het sterkste deelnemersveld in jaren. Op papier dan toch, want in werkelijkheid hebben de tenoren niet thuis gegeven. Alle respect voor de klimkwaliteiten van Dumoulin. Maar dat hij als tijdrijder tot gisteren probleemloos bergop overeind bleef en soms zelf zijn voorsprong vergrootte, is tegen zulke tegenstanders abnormaal. Dat oude knar Franco Pellizotti vrijdag naar Piancavallo bergop de beste indruk gaf, is dat nog meer. Geen enkele favoriet heeft een aanval in de benen. Zelfs wanneer de roze trui moet lossen, verstoppen ze zich achter hun helpers. Het is meer een gevolg van niet kunnen dan van niet durven.

Tourhater

Stel dat Quintana zich zondag toch tot eindwinnaar kroont, heeft hij dat te danken aan zijn ploeg en een steigerend Nederlands darmflora. Dit is de zwakste Quintana die we in jaren hebben gezien. In niets lijkt hij nog op de gevleugelde klimmer van in de Tirreno. Lukt het zondag niet, kan hij zich nog verstoppen achter het feit dat hij straks de Tour rijdt. Het is slechts uitstel. Want in de Tour rijdt Froome flink wat harder bergop dan Pellizotti in de Giro. De Colombiaan is niet alleen. Kruijswijk is een schim van vorig jaar en ook Tourhater Pinot blijft vooral overeind dankzij ploegmaat Reichenbach.

Topacteurs

In het ideale dramaturgische plot van Vegni evenaart Vincenzo Nibali zondag Gimondi en Bartali met zijn derde eindzege en kan de roze krant maandag alweer Nibaleone koppen. Het is echter een leeuw met een kunstgebit en grijze manen. Nibali is al 32 en lijkt op de terugweg van zijn carrière. Na zijn Tourzege in 2014 zei zijn trainer Paolo Slongo dat Nibali nooit beter zou zijn dan toen. Hij lijkt drie jaar later steeds meer gelijk te hebben.