NICKY VERSTAPPEN
Met liefst 15.000 zijn ze, de Limburgse mannen die de komende maanden op vraag van politie en gerecht een DNA-staal moeten afleveren. Het ultieme redmiddel om de moordenaar van Nicky Verstappen te vinden, het jongetje van elf in zijn Ajax-pyjama dat in 19
“Over Nicky wordt in ons gezicht gezwegen. De mensen hier in Heibloem worden er liever niet meer aan herinnerd. Ze negeren ons, groeten ons niet meer. Alsof wij zelf wat misdaan hebben.” Peter en Berthie Verstappen verlaten het ingeslapen Limburgse dorpje met amper 800 inwoners eind 2003, gefrustreerd en op van verdriet. En het vele heimelijke gespeculeer moe over wie nu achter de moord op hun zoontje Nicky zat. Een kampleider met pedofiele neigingen? Een psychiatrische patiënt die maar valse brieven “vol bekentenissen” bleef sturen? Of toch die Duitse seriemoordenaar? Een groot raadsel. En een van Nederlands meest beruchte cold cases.
Niet meer in zijn tent
Hun zoon, met een opvallend oorbelletje in het linkeroor, was in augustus 1998 op zomerkamp in de Brunssummerhei, een natuurdomein aan de Duitse grens. Een jaarlijkse uitje met vriendjes uit hetzelfde dorp. Op 9 augustus was er ’s avonds voor het slapengaan een discussie geweest met andere jongens. Iets banaals, over een stuk kauwgum. De ochtend nadien bleek echter dat Nicky niet meer in zijn tent lag. Weggelopen, dacht iedereen. Een dag later werd hij aan het einde van het bos vermoord teruggevonden. Enkel gehuld in zijn rode pyjamabroekje van zijn favoriete club: Ajax Amsterdam. De eerste dagen van het onderzoek, altijd cruciaal, waren een zootje. Zo kwam er onder experts, of toch zij die in die periode niet op vakantie waren, nooit uitsluitsel of de jongen al of niet seksueel misbruikt werd. Speurders menen van wel. Ook deftige DNAsporen werden aanvankelijk niet genomen. Men was zelfs pas na 24 uur echt beginnen te zoeken. “Want die jongen moet wel weggelopen zijn na die discussie over kauwgum.” Later werd het bittere ernst en moesten 35 agenten de zaak uitspitten. In de jaren na de moord werden 50.000 manuren geïnvesteerd in de zoektocht naar de dader. Maar tussen de 375 mensen die verhoord werden zat de dader niet. Ook al bleken meerdere leiders op het kamp een verleden van seksuele delinquentie met zich mee te slepen. Maar de potjes bleven gedekt en de vele “ophelderingsbrieven” deden meer kwaad dan goed.
15.000 mannen in het vizier
Het onderzoek viel stil. Enkel een klein monument aan de rand van het bos moest de herinnering aan Nicky levendig houden. “Troost is niet hetzelfde als doodzwijgen”, is de boodschap die ernaast is op opgehangen. Door de grootouders van Nicky, die net als zijn ouders Peter en Berthie zijn blijven strijden voor bijkomend onderzoek. Verbitterd, eenzaam, weggehoond, maar dapper. Vier jaar geleden kwam er op hun vraag een nieuw speurdersteam, dat het hele dossier opnieuw onder de loep nam. Er was een meevaller: een destijds onbruikbaar DNA-spoor op de binnenkant van Nicky’s pyajama bleek met geavanceerde apparatuur toch bruikbaar. “De dader mag zich stilaan ongemakkelijk beginnen te voelen”, zei hoofdofficier van justitie Roger Bos deze week op een persconferentie. Liefst 15.000 Limburgse mannen worden op vraag van het Nederlandse openbaar ministerie aan een “DNA-verwantschapstest” onderworpen. De test is niet verplicht. Omdat de dader in eerste instantie allicht zijn kat zal sturen, hopen rechercheurs in ieder geval bij de vader, broer of neef van de verdachte te komen. Op die manier moet het net zich beetje bij beetje sluiten.
Ultiem redmiddel
Hoofdofficier Bos is voorzichtig hoopvol. “Het is op dit moment de enige kans die we hebben, omdat het een ander technisch onderzoek is dan wat allemaal al is gedaan.” Hij noemt het de allerlaatste kans om de cold case alsnog op te lossen. “We hopen dat de sociale druk zo groot wordt dat de dader zich na verloop van tijd spontaan meldt.”
Nicky’s moeder Berthie is blij met het DNA-onderzoek, veruit het grootste ooit in Nederland. “De onrust in ons hoofd blijft er na 19 jaar toch elke dag. We zijn bang om te horen wat er precies met Nicky is gebeurd, maar willen het wel weten. Het kan rust geven. De deur naar duidelijkheid staat nu toch weer op een kier.”
We zijn bang om te horen wat er precies met Nicky is gebeurd, maar willen het wel weten