De eenzaamheid van de wolf als tactische zet
Handelde Salman Abedi, de aanslagpleger van Manchester, nu alleen, met velen (twaalf mensen in de cel) of ‘grotendeels alleen’ (stand van gisteren). Waar komt het beeld van de eenzame wolf vandaan? In het Engels zit de ‘lone wolf’ vanaf 1914 in de titel van een razend populaire detectiveserie (8 delen) die later is verfilmd. Daarin is de ‘lone wolf’ een gentlemanmisdadiger, een juwelendief, iemand die alleen handelt, een einzelgänger. In ‘Het Belang van Limburg’ verschijnt zo een wolf in 1948 als titel van een film geprogrammeerd in Zwartberg: ’Eenzame wolf in Londen’. De wrede wolf zit diep in onze cultuur, dat begint al bij de oma-verslindende wolf van Roodkapje. In werkelijkheid is een wolf zelden alleen, of het moet een jonge wolf zijn die een partner zoekt om een nieuwe roedel te vormen. Een tv-verslag van maart 1972 in ‘Het Belang van Limburg’ zegt: “Professor Flor- quin is erin geslaagd een van onze zwijgzaamste componisten een uur lang aan de praat te krijgen: Marcel Poot. Poot is ‘a lone wolf’”. Iemand van weinig woorden dus, een kunstenaar die in de luwte werkt, die gereserveerd is … Het beeld laat veel nuances toe.
IS kaapt het beeld door bij aanslagen het alleen-handelen te prediken of het tenminste tactisch voor te wenden. Dan is er weinig communicatie nodig, en dat bemoeilijkt de opheldering van een aanslag. Vandaar dat een ‘lone wolf’ gek genoeg ook uit twee broers kan bestaan. ’Charlie Hebdo’ (broers Kouachi), marathon Boston (broers Tsarnaev), Parijs november 2015 (broers Abdeslam), Zaventem/ Maalbeek (broers El-Bakraoui) en nu Manchester (broers Abedi). Weinig communicatie nodig.