Spectaculair, maar dodelijk
31 deelnemers die het leven lieten in de laatste tien jaar; sinds 1983 tot nu elke keer minstens een dodelijk slachtoffer, behalve in 2001 – maar toen werd de race ook niet georganiseerd; meer dan 250 doden in totaal: ziehier de statistieken van de oudste, de spectaculairste, de mooiste motorwedstrijd ter wereld, over de slingerwegen van de Isle of Man. Eén keer per jaar transformeert het eiland in de Ierse Zee tot het mekka van het motoracen. Dan moet de lokale bevolking in de dagen voor de race zich reppen dat ze om 18 uur thuisraken van hun werk, want van 18 uur worden de wegen vrijgemaakt en mogen de motorrijders loos gaan voor enkele uren training. “Stap je van de boot of het vliegtuig, dan voel je die unieke sfeer meteen. Het hele eiland ademt motorrijden, je botst van de ene op de andere motorfreak”, zegt Tom De Ridder. De Belg maakte in 2014 deel uit van het team van de motorijder Vic De Cooremeter, nog altijd de snelste Belg op de Isle of Man. De Ridder, zelf een ervaren motorrijder die ongeveer een jaar competitie reed met De Cooremeter: “Wat die race zo gevaarlijk maakt, zijn de vele obstakels. Vlieg je van je moto, loopt het negen op de tien gevallen dodelijk af. Op andere circuits heb je bijvoorbeeld een grindbak of uitloopstroken, hier heb je geen enkele marge: of er zijn stoepranden of rotondes of huizen of stenen muurtjes of heggen… Het kleinste stuurfoutje is fataal.” Het ongeveer 60 kilometer lange parcours, in combinatie met de hoge snelheden, tot meer dan 300 kilometer per uur, maken de TT op Isle of Man zo verraderlijk.
Tom DE RIDDER De naam – TT, voluit Tourist Trophy – doet evenwel bedrieglijk aan. De TT is namelijk helemaal niet voor zogeheten toeristen, wel voor doorgewinterde motorrijders. De Ridder: “Je raakt daar zomaar niet binnen, maar moet een serieuze erelijst en podiumplaatsen kunnen voorleggen op races op gesloten circuits en op stratencircuits. We kregen massa’s materiaal toegestuurd, met onder meer dvd’s. Tijdens de eerste verkenning vooraf reden we vier dagen lang het eiland rond met de auto. Drie weken in totaal verbleven we op het eiland, Vic kende dat parcours en alle gevaarlijke punten uit het hoofd, zou dat bij wijze van spreken blind kunnen afrijden. De deelnemers zijn heus geen gekken die onvoorbereid wat motorrijden.”
Droom
Enkele maanden later overleed De Cooremeter jammerlijk met zijn moto in Chimay, op een circuit waarmee hij veel meer vertrouwd was en in theorie minder gevaarlijk dan Isle of Man. De Ridder, die ook de verongelukte Nederlandse motorrijder kende die deze week overleed op Isle of Man: “Het is heel dubbel. Er is enerzijds de kick van het motorrijden, ze hebben hun droom nagejaagd, zijn gestorven in wat ze het liefst deden. Er zijn anderzijds de risico’s van het vak, die horen er onvermijdelijk bij. Zoiets als kanker: je denkt dat je het nooit zal krijgen. De TT op Isle of Man is o zo mooi. Maar stel dat Vic nog eens zou willen meedoen, zou ik hem dat uit zijn hoofd praten. Ik zou die wedstrijd iedereen afraden, het risico is echt te groot.”
Ik zou die wedstrijd iedereen afraden, het risico is echt te groot