Waarom Belgisch kopen verslavend is
Genkse modeontwerper Egidio Fauzia gooit zijn boeken open
GENK - Waarom kost een broek van een keten als Zara nog geen 40 euro en betaal je voor een ontwerp van Egidio Fauzia 300 euro? En dan is het label van de Genkse modeontwerper nog niet eens zo bekend als Dries Van Noten of Ann Demeulemeester. Egidio gooit voor ons zijn boeken open. “Mensen moeten geïnformeerd worden. En daarna doet iedereen wat hij wil.” Ontwerper Egidio Fauzia (61), Genkenaar met Italiaans bloed, heeft niks tegen de Zara en de Cos. Maar hij vreest de toekomst: “Op den duur kennen we alleen nog maar het lagere niveau en weten we niet meer hoe fijne wol voelt. Ook onze kledingstijl verschraalt: iedereen draagt hetzelfde. Om te gaan sporten kunnen we niet anders dan Nike of Adidas kopen. Waar vind je nog originele sportkleding?” Egidio is een designer pur sang, die niet wil plooien voor platte commerce. De ambachtsman heeft een muur van de woonkamer in zijn appartement omgevormd tot moodboard voor zijn collecties. Het sfeerbord baadt nu in de kleuren voor de volgende zomer, de zomercollectie 2018 van zijn label F.Egidio.
Parijs
In grote vakken - die corresponderen met een kledingstuk - plakt hij lapjes stof, inspirerende foto’s, schetsen en patronen. Daar maakt hij aantekeningen bij. De ontwerpen rijpen langzaam in zijn hoofd en tijdens elke blik op zijn moodboard krijgen de ontwerpen vorm.
Voor zijn stoffen gaat Egidio naar de internationale stoffenbeurs in Parijs. “Je moet dan al weten wat je wil: welke materialen en welke kleuren. Anders loop je er verloren”, vertelt Egidio. In de keuze van de stoffen schuilt al het eerste immense prijsverschil. Egidio werkt enkel met stoffen van betere kwaliteit. En die zijn duurder. “Op mijn stoffen moet ik een toeslag van 30 tot 40 procent betalen omdat ik maar een kleine hoeveelheid afneem. Ik betaal 30 euro per meter stof, terwijl kledingketens immense hoeveelheden aankopen voor misschien maar 3 à 4 euro per meter, en zelfs nog minder ook.” Volgens de ontwerper laten modeketens ook originele stoffen namaken. “Ketens kopen originele stoffen voor de monsters van hun kledingstukken. De stoffen laten ze vervolgens namaken in China. Zuivere scheerwol wordt dan een Chinese lookalike. Voor de prijs heeft dat uiteraard fantastische gevolgen, maar zo verdwijnt alle kwaliteit.”
Acne
De modewereld heeft weinig geheimen voor Egidio Fauzia. In de jaren 90 brak hij - samen met zijn toenmalige vrouw - door met het modelabel Kyuso. Dat werd verkocht in 600 boetieks, onder meer in Parijs en Japan. Na de split van het ontwerpersduo ging Egidio alleen verder. Hij heeft jarenlang de kledingproductie gecoördineerd van Belgische ontwerpers. Sinds 2011 ontwerpt hij voor zijn eigen label F.Egidio. Zijn huidige vriendin is ook al jaren actief in de internationale mode. Ze werkt momenteel bij het bekende Zweedse label Acne. Om maar te zeggen dat Egidio weet waarover hij spreekt.
De Genkenaar laat zijn ontwerpen produceren in een atelier in Roemenië, waar ook andere bekende Belgische modeontwerpers klant zijn. “Fabricage in België is onmogelijk. We hebben geen ateliers meer, tenzij voor lingerie. We moeten dus uitwijken.”
Cambodja
“Met het bedrijf in Roemenië heb ik intussen bijna een familieband. De werkomstandigheden zijn daar in orde. Wat werk- en rusttijden betreft, gelden daar de Europese wetten. De loonkosten liggen er wel lager dan bij ons, maar ze gaan in stijgende lijn, en ze liggen een pak hoger dan in Cambodja, Vietnam of in Ethiopië waar kledingketens als H&M produceren. Arbeiders daar krijgen een maandloon van 24 euro. Op die manier kost het naaien van één broek maar een paar centiemen aan loon. De winstmarge is dan bijna 700 procent.”
Ter vergelijking: Egidio betaalt voor een broek 15 à 20 euro loonkosten. “Ketens werken met het systeem van de grote hoeveelheden. Ze zetten fabrikanten onder druk om er een centiem af te krijgen. Dit leidt tot oneerlijke praktijken, vooral bij onderaannemers van de fabrikanten. Meestal zijn de opdrachtgevers, de productiemanagers van kledinglabels, niet eens op de hoogte. Ze treffen dus geen schuld.”
Prijzen in ketens zijn belachelijk laag. Voor die bedragen kan niemand produceren. Mensen zijn niet meer gewend een paar honderd euro te betalen voor een kwaliteitsstuk
Egidio FAUZIA Modeontwerper uit Genk
“Maar die fabrikanten in China of Cambodja kunnen die grote orders van 50.000 stuks soms niet aan in een korte tijdspanne. Om het order niet te mislopen, schakelen ze onderaannemers of satellietateliers in. Daar werken vaak vrouwen en kinderen in erbarmelijke omstandigheden.”
Showroom
Egidio weigert in te leveren op kwaliteit en daarom kiest hij voor ‘verkoop via showroom’ waarbij hij de kledingwinkel uitschakelt. “Als ik mijn broek van 200 euro in een boetiek zou hangen, dan zou die daar 350 euro kosten. Niemand betaalt dit, tenzij ik heel bekend zou zijn.”
Zijn verkoopsysteem is uniek. De ontwerper toont zijn collectie tijdens een tijdelijke showroom. Die voor de zomer van 2018 vindt van 22 september tot 1 oktober plaats in Thor Park in Genk. Tijdens zo’n preview kunnen klanten kleding bestellen. Na de betaling van een voorschot gaat de collectie in productie in Roemenië en vier maanden later kan de klant zijn bestelling afhalen. Hierdoor koopt de klant kwaliteit aan groothandelsprijs. En toch is dit nog een serieuze aankoop. “Prijzen in ketens zijn belachelijk laag”, zegt Egidio. “Aan die prijs niemand produceren. Veel mensen zijn niet meer gewend om een paar honderd euro te betalen voor kwaliteitskleding, terwijl dat een heel normale en eerlijke prijs is.”