KOOP LOKAAL DOSSIER DEEL 4 “Gij zult geen boontjes uit Kenia eten”

Als kind was het nog vanzelfsprekend. Limburgs eten. Elke dag groenten en fruit uit onze tuin, tijdens de winter kwamen die uit de diepvriezer of uit een bokaal. Onze melk- en vleesleveranciers stonden in de weide. Maar deze gezonde boerendochter is in de loop der jaren afgegleden tot supermarktconsument eerste klas. Op drukke momenten laat ik mijn winkelkar zelfs vullen door Collect&Go. Een week lang gooi ik het roer om. Aan mijn lekker Limburgs-experiment gaat heel wat voorbereiding vooraf. Het is vooral een zoektocht naar verse en gezonde producten van eigen bodem. Begin mei zit nog maar net het eerste zaad in de moestuin van mama. Bij biohoeve Het Eikelenhof in Neerglabbeek hebben ze enkel peterselie en pijpajuin van eigen veld. De andere biogroenten komen uit Belgische serres of akkers in het buitenland. Mei is gelukkig aspergeseizoen. Twee neven zijn teler, in Bocholt en Eksel. Daarheen dus. Slechts 4 euro de kilo, ‘piepend’ vers. Goedkoper dan in de supermarkt. Scharreleieren uit de kippenweide van mijn schoonouders, hoeveboter van het Catharinadal in Achel en de peterselie uit Neerglabbeek dus. Daarbij aardappelen van het Pannenbakkershof in Bree. Poeh, na meer dan zestig kilometer rondrijden vanuit Bocholt kan ik aan mijn eerste gerechtje beginnen. Asperges op Vlaamse wijze. Het stukje zalm laat ik weg, wegens niet Limburgs.

Italianen

Elke avond een Limburgs menu verzinnen met verse groenten is in dit tussenseizoen knap lastig. De Breese Nolikobokaaltjes probeer ik te vermijden. Conserven zijn niet mijn ding, ook al weet ik dat die groentjes een halfjaar eerder op onze Noord-Limburgse akkers stonden.

Wie het jaar rond lokaal wil eten, moet zich goed organiseren in het oogstseizoen. Die tip krijg ik niet alleen van de moestuinmensen maar ook van modeontwerper Egidio Fauzia uit Genk. Italianen houden vast aan hun traditie van seizoensgebonden en lokaal eten. In de winter eet hij nooit een verse tomaat, omdat die niet zongerijpt kan zijn. In augustus laat hij kisten tomaten overkomen uit Italië en dan kookt hij tomatensauzen om het jaar te overbruggen. Egidio zijn koelkast is vrijwel leeg, zijn diepvriezer zit stampvol.

Warmoes

In mijn diepvriezer steekt enkel wat ijs voor loopblessures en een zak scampi. Daar heb ik tijdens mijn Limburg-week dus niks aan. Bij de biotelers van Het Vrije Veld in Zutendaal mag ik eenmalig instappen voor een groenten- en kruidenpakket. Voor twintig euro heb ik een biokist met koolrabi, warmoes, spinazie en sla. Ik ken het allemaal, maar ik moet toegeven dat ik nog nooit koolrabi klaarmaakte, en ook geen warmoes.

Hulplijn Google biedt bereidingstips en ideeën. En zo eten we voor het eerst stamppot van warmoes en koolrabisoep. Het schoonmaken van groenten uit het veld vraagt ook wat meer zorg en tijd om zand tussen de tanden te vermijden.

Dubbele prijs

Geloof mij, Limburg is ontzettend lekker. De smaak overtreft alle plastic supermarktbakjes met charcuterie, kaas, groenten of wat dan ook. Hierdoor hoeft mijn verse boterham ook minder dik te worden belegd, en kom ik dus langer toe met mijn vers beleg. Het gerookte rundsvlees en het kippenwit van bij de hoeveslager is niet eens duurder dan in de supermarkt. En wie in het seizoen aardbeien en asperges koopt op het veld, is ook goedkoper af dan in de supermarkt.

Maar over het algemeen liggen de prijzen van Limburgse kwaliteit wel wat hoger dan merkproducten in de supermarkt. Sommigen kosten het dubbele tot driedubbele van spotgoedkope huismerken. In mijn Limburgse week heb ik voor twee personen meer dan 350 euro uitgegeven aan voeding. Meer dan een verdubbeling van ons voedingsbudget, maar we hadden ook veel meer eten in huis dan normaal en we kunnen nog enkele weken voort met onze Limburgse confituren, fruitsap, boekweitmeel, pakken koffie, dressings en kazen.

Ik wil hier graag het voorstel lanceren om in verschillende hoeken van de provincie supermarktjes te openen met Limburgse streekproducten: van brood en beleg, vlees en kaas tot groente en fruit

Stressen

Mijn Limburgse smaak is in een week tijd weer aangescherpt door geurende broden van de warme bakker, romige hoeveboter, zalige kazen, rauwe koemelk – o nostalgie - en vers gebrande koffie. En uitgerekend in mijn Limburgse week krijgt de bakkemoezevlaai van onze Bocholtse warme bakker Knapen het Vlaamse erkenningslabel van streekproduct. Wie anno 2017 puur Limburgs wil leven, moet er veel tijd voor uit-