“Niet altijd achter een scherm zitten”

GENK - Animatiestudent Sam Billen (24, Hasselt) breekt door de muren van zijn studierichting, want met maar liefst zeven animatiefilms in een container maakte hij een heuse installatie voor de deuren van zijn school LUCA School of Arts. Dat hij dit werk eerst op een vrachtschip wilde tonen, zegt iets over zijn gedrevenheid. Het project heet ‘O-kuku’, een roepterm die in het Kosovaars zoiets betekent als ‘hemeltje lief’. “Dat was wat mijn vriendin de mensen vaak hoorde roepen ten tijde van de oorlog in Kosovo”, vertelt Sam. “Zij is zelf als vluchteling in België beland en op haar lotgevallen en gevoelens heb ik mijn cyclus van filmpjes geïnspireerd. Ze zijn verschillend van stijl: van impressionistisch getinte realistische animatie tot een bijna surrealistisch regenlandschap. De 2D-animatie is haar verhaal, het zwartwit met rood is mijn interpretatie van hoe een kind zoiets beleeft. In het laatste filmpje is de reis afgelopen, zit ze in een vreemde omgeving en probeert ze de draad van haar leven weer op te nemen. In de epiloog confronteer ik de toeschouwer met haar tekst en stel ik de vraag: hoe zou jij je voelen in haar situatie?”

Sam toont de filmpjes in een container die hij tot een heuse installatie heeft omgebouwd met allerlei zelfgemaakte attributen.

Wat zijn eerste job zal zijn, ligt nog open. “Als ik mocht kiezen, zou ik het liefst animatie maken voor theaterprojecten en performances. Dat sluit het best bij mijn persoonlijkheid aan: ik beweeg en regel graag. Van ’s morgens tot ’s avonds in een studio achter een beeldscherm zitten, trekt me iets minder aan. Maar ik laat het op me af komen. Freelancen via T-interim zit er ook in. Reclamefilmpjes maken is ook onderdeel van het vak.” Hij denkt er ook aan te doctoreren. Eerst wil hij de zeven animatiefilmpjes monteren tot een kortfilm. “Ik denk wel dat ik een rode draad kan vinden.”