“Mijn rood krukje kan zo in de IKEA”
Winnaar van Wanatoe Publieksprijs 2016 Tom Clijsters zit niet verlegen om werk als interieurarchitect
Met zijn Flexchair, een krukje volledig uit eik gemaakt dat meebuigt als je erop gaat zitten, schopte de Breese interieurarchitect Tom Clijsters (22) het vorig jaar tot bij de laureaten van de Wanatoeprijs. Het publiek kende hem via stemming de Wanatoe Publieksprijs toe. Een jaar later zit Tom niet bepaald verlegen om werk. In de strakke werkkamer van zijn ouderlijke huis in Bree hangt een uitgeknipt artikel uit Het Belang Van Limburg tegen de muur. Op de foto: winnares van de Wanatoeprijs Sarah Reynders, en hijzelf, als winnaar van de Wanatoe Publieksprijs. “Die prijs kwam heel onverwacht,” blikt hij terug. “Je begint aan je masterjaar en je weet niet wat gaat komen. Dat er aan het einde van de rit zo’n prijs bij komt, was heel aangenaam. Als ik ging solliciteren, liet ik dat ook altijd vallen.”
Van A tot Z
Het duurde niet lang of hij was al aan de slag. Meteen na zijn studies begon Tom zes maanden lang aan een proefcontract bij KEVOK Genk waar hij als productieplanner van maatkasten aan de slag ging. “Heel fijn, maar ik wilde graag nog creatiever aan de slag gaan. Daarom ben ik altijd blijven zoeken naar werk dat dichter bij mijn opleiding van interieurarchitect lag.”
Hij vond die uitdaging bij Architekt-nburo in Bree waar hij nu al zo’n vier maanden aan de slag is. “Ze focussen vooral op architectuur van openbare gebouwen en industriegebouwen. Ze willen meer en meer producten van A tot Z afleveren. Dus niet alleen het gebouw ontwerpen en neerplanten, maar ook het interieur mee bepalen en vormgeven. Toen ik me aanbood als interieurarchitect was de deal snel in kannen en kruiken.” Tom ging zo al aan de slag voor het interieur van een nieuw gebouw aan jachthaven de Marec in Kinrooi. “De plannen zijn klaar en bij de jachthaven sleutelen ze aan het budget. Onder het gebouw zal een fietspad doorlopen en het zal ook mogelijk zijn om vanuit de openbaar toegankelijke ruimte opnieuw de jachthaven te kunnen zien voor bezoekers, iets wat nu niet meer kan. Ik heb voor het ontwerp het interieur ontworpen van die openbare ruimte.”
Scandinavische sfeer
Nog aan de Maas is Tom via een wedstrijdontwerp bezig met nieuwe plannen voor ruimtes in De Wissen in Stokkem en eerder realiseerde hij al nieuwe interieurs voor het Breese bedrijf Epsilon. “De kantoren en refter heb ik er ondergedompeld in een Scandinavische sfeer. Ik heb gewerkt met natuurlijke materialen en gestreefd naar een evenwicht tussen eenvoud en rust. Eigenlijk proberen we bij elke nieuwbouw te werken van binnen naar buiten toe.” Daarnaast werkt Tom ook nog altijd zelfstandig aan eigen projecten, soms samen met zijn vader die meubelmaker is. Hij ontwerpt, zijn vader werkt zijn plannen uit. “Waar ik achter tien jaar sta, weet ik nog niet. Het is goed dat ik nu op allerlei domeinen ervaring opdoe, maar ik sluit niet uit dat ik ooit hele- maal alleen op eigen benen zal staan. Ik sta altijd open voor nieuwe klanten.”
Beloning
Door het vele werk heeft ie zich het afgelopen jaar minder kunnen toeleggen op het ontwerpen van nieuwe meubelen. “Ik wil de Flexchair wel nog verder uitwerken. Voorlopig heb ik het ontwerp laten rusten, maar de bedoeling is om in de toekomst techniek en ontwerp verder te verfijnen. Het krukje heeft na de Wanatoe Publieksprijs wel zijn weg gevonden naar de expo EXIT Alert in Tongeren, gecureerd door Jo Klaps die ook de Eames-expo in C-Mine Genk samenstelde, én naar Biënnale Interieur Kortrijk 2016, een internationale beurs in het teken van hedendaagse vormgeving. Dat was mijn grootste beloning ooit.”
Simpel en strak
“In mijn masterjaar heb ik ook een rood kastje/krukje ontworpen dat volgens mij zo in de IKEA terechtkan ( zie kader, red). Ik probeer in al mijn ontwerpen eenvoudig, strak en simpel te werk te gaan en daarin creatief te zijn. Maar bij zo’n projecten komt het er ook op neer om iemand te vinden die het financieel wil ondersteunen. Want ik zou dolgraag een ontwerp van mij in productie zien gaan.”