“Zou met pensioen moeten gaan”
Thomar, een tweejarige blauwe duiver, bezorgde Jos en Sonja Das de negentiende provinciale zege. “De vorige winnaar noemde Senne, nu is Thomar (4) mijn opvolger aan de beurt”, lacht Jos Das na winst bij de jaarduiven uit Gien. Met kleinzoon en oogappel Thomar lijkt de opvolging alvast verzekerd. “Opa moet niet roepen op die duiven. Die zijn van mij”, riep Thomar onlangs toen Jos zijn tweede reeks piepers binnen riep. “Dat is mijn hok”, meent de kleuter. “Ik zorg voor die duiven.”
Als pieper werd Thomar niet opgeleerd. “Hij had iets aan zijn oog”, herinnert Jos zich nog. “Veertien dagen geleden kwam hij hier ook als eerste aan, maar mijnheer was nog niet moe en toerde hoog als een showman over het huis en het hok. Uiteindelijk kwamen we 7cm te kort voor de eerste prijs. Maar vorige week was het raak op Gien. Amper één toertje, maar hij had er gerust meer mogen doen.” De winnaar vloog 14m sneller dan de naaste concurrenten en was daarmee de snelste van bijna 7.000 Limburgse duiven. Jos is een veelwinnaar: auto’s, fietsen, tv’s, nationale titels, alles werd al naar de Geeneindestraat gesleept. “Maar toch is het elke keer weer stressen als de duiven thuis komen”, zegt Jos. “Als je dat maar weet”, vult Sonja aan. “Als de duiven worden verwacht, ben je kort afgesneden.”
“Eigenlijk zou ik met pensioen moeten gaan”, lacht Jos. “Ik ben officieel al twaalf jaar op pensioen, maar ik bedoel mijn duivenpensioen.”
“Is het daarom dat je pas nog een nieuw hok hebt gezet”, vraagt Sonja zich hardop af.