“Nummer van Froome gekregen”

Een negende plaats in de tussenstand. Ik besef dat het slechts om een momentopname gaat, maar het duidt er wel op dat ik met een stel goeie benen rondfiets. In 2015 ben ik nooit ook maar in de buurt van de negende plaats geweest. Alles staat of valt me de benen waarover je beschikt. Als die soepel ronddraaien, gaat alles zoveel makkelijker. De buitenwereld begint er mij zelfs al attent op te maken dat ik morgen, op weg naar La Planche des Belles Flles, een gooi kan doen naar geel. Maar aan die mogelijkheid hecht ik weinig geloof. Dan zou ik een halve minuut moeten overhouden op een roedel hongerige honden. Daarvoor is het nog te vroeg deze Tour. Een voormalig Limburgs etappewinnaar – ik ga zijn identiteit hier niet bekendmaken – heeft me nochtans zopas het gsm-nummer van Chris Froome doorgespeeld. Hij vindt dat ik het op een akkoordje moet gooien met de Brit en zijn ploegmaats. ‘Team Sky is nu toch nog niet geïnteresseerd in het geel’, redeneert hij. Was het maar zo simpel. De top veertig staat nog binnen de minuut. Er gaat altijd wel iemand zijn die me die bewuste dag gaat tegenwerken. Mijn ploegmaat Tony Gallopin heeft dat kunstje ooit weten te flikken. Maar dan moeten er zoveel puzzelstukjes op zijn plaats vallen, dat is echt niet normaal. Indien de kans zich voordoet, ga ik ze echt niet laten liggen. Maar daar vooraf over lopen dagdromen? Nee, dat is niet aan mij besteed.

Woensdag zal het allicht zaak zijn om zolang mogelijk aan te klampen. Tot nog toe loop ik niet rond met plannen om bewust tijd te verliezen, in de hoop zo meer vrijheid te krijgen in de komende ritten. Ik wil net zo lang mogelijk bovenaan blijven meedraaien.