In dromen en liefde

De Vlaamse regering maakt vandaag haar lades leeg. De agenda van de laatste ministerraad voor het zomerreces telt ruim honderd dossiers die op een beslissing wachten. Echte grote kleppers zitten daar niet tussen. En als er al dossiers uitspringen, zoals de hervorming van de lerarenopleiding of het nieuwe huurdecreet, zijn die een bron van verdeeldheid. Veldslagen om woorden en oorlogen om perceptie, de regering-Bourgeois is er niet vies van. Dat was drie jaar geleden bij de start zo. Dat zal op het einde van de legislatuur in mei 2019 niet anders zijn, ondanks een fors pakket nieuwe bevoegdheden en een budget van ruim 40 miljard euro.

De bron van al dat kwaad ligt bij de bizarre regeringsvorming begin juli 2014. Hoewel volstrekt onnodig adopteerden N-VA en CD&V de liberalen. Aan een ouder van drie kinderen moet je niet uitleggen wat er dan gebeurt: twee kinderen trekken vaak samen op, de derde wordt er meestal bijgehaald voor de onaangename klussen. Of denkt u dat het toeval is dat Open Vld het dossier van de miljardenput van de groenestroomcertificaten kreeg toegespeeld, het vergiftigd geschenk dat Annemie Turtelboom de kop kostte. Ook de twee grotere kinderen blinken allesbehalve uit in goede verstandhouding. Of het over het klimaat gaat, de onderwijshervorming, het loopbaanpact voor leraars, de boskaart, het nieuwe huurdecreet, de energieheffing of de financiering van Oosterweel, elke keer opnieuw lopen de zaken bijzonder moeilijk. Elke keer opnieuw belandt er roet in het eten, al dan niet met een aangebrande schotel als resultaat. In zowat elk relevant dossier gaat er veel energie naar politiek gespin, met de bedoeling de andere zwart te maken. Ja, deze regering pocht graag over belangrijke akkoorden als de kinderbijslag en de modernisering van het secundair onderwijs. Alsof daadkracht een bovennatuurlijk goed is. Kibbelkabinet, saaie boekhoudersclub, een klas ruziënde kleuters... deze Vlaamse regering heeft al veel bijnamen gekregen. Soms terecht, soms ten onrechte. Over stijl valt te twisten, over inhoud niet. ‘Vertrouwen, verbinden, vooruitgaan’, dat is de titel van het Vlaams regeerakkoord 2014-2019. Maar wat stellen we vast? Het vertrouwen is vaak zoek, de regeringsleider werkt niet echt verbindend, en echte vooruitgang blijft in cruciale dossiers uit. Bovenal ontbreekt het deze Vlaamse regering aan voluntarisme en visie, iets wat de federale regering met bijvoorbeeld de tax shift en pensioenhervorming wel toont (ook al voert ze niet alles uit wat ze heeft aangekondigd). Nochtans is in de dromen en de liefde niets onmogelijk. Dat heeft de Vlaamse regering-Dewael 15 jaar geleden ruimschoots bewezen.

Bovenal ontbreekt het deze Vlaamse regering aan voluntarisme en visie, iets wat de federale regering met bijvoorbeeld de tax shift en pensioenhervorming wel toont