Rit 13: Saint-Girons - Foix (100 km)
Eerst het goede nieuws: Thomas De Gendt voelt zich weer helemaal in zijn sas. Toen hij vorige week meeglipte in de ontsnapping “stribbelden de benen nog wat tegen”. Zijn eigen woorden. Maar dat was gisteren al helemaal anders. Een superdag had hij nog altijd niet, klonk het, maar toen er na een uur wedstrijd een groep van elf renners wegglipte, was hij duidelijk een van de allerbesten. Alleen, probleem: zoals al de hele Tour kreeg de vlucht weinig ruimte. Zes minuten, en dan greep Sky in. Een domper?
“Het is heel anders dan vorig jaar”, haalde De Gendt laconiek de schouders op. “Toen waren we op dit moment van de Tour al een keer of drie vooruit gebleven. Nu krijgen we die vrijheid niet. Zes minuten is niet weinig, maar wel als je nog twee bergen over moet. Maar wat kan je eraan doen? Ritzeges zijn voor iedereen belangrijk, blijkbaar ook voor Sky. Dat is niet abnormaal. Wilden we meer voorsprong, hadden we maar harder moeten rijden, zeker?”
Het is de wereld van De Gendt. Ventileerde iets verderop zijn ploegmaat Tiesj Benoot wel zijn ongenoegen over de ‘onbegrijpelijke’ tactiek van Sky, De Gendt heeft er minder moeite mee. “Dat is koers”, zegt hij slechts. “Plus: ook vooraan draaide het niet perfect rond.”
Het dreef De Gendt zelfs nog tot een kort wanhoopsoffensief. Op de Port de Balès ging hij er even alleen vandoor. “Maar daar heb ik mij vergaloppeerd”, gaf hij toe. “Ik kreeg een klopke en het was rap gedaan.” Geen erg. De ontsnapping was dan al ten dode opgeschreven, even later zou met Cummings ook de laatste vluchter worden opgeraapt. De Gendt zou uiteindelijk dertigste worden, op ruim tien minuten van Bardet, na een bijzonder zware laatste kilometer. “Als je helemaal choco bent, moet je wel zigzaggen tot boven”, grijnsde hij. “Het was stampen tot aan de finish.”
Bergtrui
Blijft de vraag wat we van deze De Gendt nog mogen verwachten? Zijn zin voor initiatief is duidelijk nog niet verdwenen, energie heeft hij ook nog altijd en intussen staat hij in het bergklassement alweer netjes op de tweede plaats. Of dat nog een doel kan worden? “Bah, ik pak onderweg gewoon alles mee wat ik kan pakken en ik zie op het einde van de Tour wel waar mij dat brengt. Maar Barguil is ook sterk. Hij zal dat bergklassement wellicht winnen. Maar er is ook nog altijd een tweede, derde en vierde Een korte, maar pittige rit met geen enkele meter vlak. De renners moeten drie flinke cols bedwingen. De Mur de Péguère is het meesterstuk van de rit op 27 km van de finish. Bardet en de andere Fransen zullen alle kansen grijpen op Quatorze Juillet. plek.” En of hij zal blijven aanvallen? “Waarom niet? Ik heb mij vandaag geamuseerd. Maar eerst maar eens zien hoe mijn benen straks aanvoelen” De wereld van De Gendt. Altijd even laconiek.