“Ontspanning voor 12-jarigen”
Waarom ‘Spider-Man: Homecoming’ de ideale tienerfilm is
Dit weekend zijn er heel wat avant-premières van de nieuwste Marvel-superheldenfilm ‘Spider-Man: Homecoming’. De film geldt als een vervolg op ‘Captain America: Civil War’, maar ook als de eerste aflevering van de derde ‘Spider-Man’-filmreeks. Vijf argumenten waarom tieners ‘Homecoming’ enorm leuk zullen vinden.
1. Terugkeer naar een superheldenfilm voor jonge tieners
Producenten van stripverfilmingen en superheldenfilms richten zich tegenwoordig tot een publiek van oudere tieners en jonge twintigers. Vandaar dat er een verschuiving in toon is ontstaan. Je mag nu ook vulgair en sadistisch wezen, denk maar aan ‘Deadpool’ en ‘Suicide Squad’. Of je kan al eens een volwassen thema in zo’n film stoppen, zoals in ‘The Dark Knight Rises’ en ‘X-Men’. Jonge tieners zijn al lang niet meer de enige doelgroep van superheldenfilms. ‘Spider-Man: Homecoming’ betekent echter een terugkeer naar de essentie van die films: ontspanning voor 12-jarigen.
2. Pretentieloos
Terwijl ‘Civil War’ de verscheurdheid van Amerika analyseert, de ‘X-Men’-films racisme onder de loep nemen en ‘Wonder Woman’ het bloedbad dat WO I was nog eens oprakelt, heeft ‘Homecoming’ geen concrete boodschap. Het verhaal gaat over Peter Parker die wat te veel ambitie als superheld heeft en zich wil bewijzen tegenover zijn surrogaatvader Tony Stark (Robert Downey jr.). Meer heeft de prent echt niet te vertellen. Maar het is juist die pretentieloosheid in combinatie met de nadruk op het verhaal en de situatiehumor die ‘Homecoming’ een pak sterker maakt dan heel wat andere superheldenfilms, zeker ‘The Amazing Spider-Man 2’.
3. Een interessante
slechterik
Voor een keer krijgen we in een superheldenfilm geen megaslechterik die uit is op het veroveren van de wereld. Vulture is eigenlijk een heel gewone kerel die door het systeem vernederd wordt en in het nauw wordt gedreven. Daardoor evolueert hij tot een opportunist. Hij heeft nooit de bedoeling om mensen te doden, maar wanneer Spider-Man hem de weg verspert, voelt hij zich verplicht om zijn ‘investeringen’ te beschermen. Leuk is dat Vulture vertolkt wordt door Michael Keaton. Hij was ooit Batman, maar de Vulture-rol doet ironisch genoeg meer denken aan ‘Birdman’. “Ik vond Vulture een interessante benadering van wat men een slechterik noemt”, vertelde Keaton over zijn rol. “Hij is iemand die corrupte dingen doet als een reactie op een corrupt systeem. Hij redeneert dat als iedereen zijn deel krijgt, hij ook zijn deel van de koek mag hebben. Hij is bovendien iemand die met zijn handen werkt en geen superkrachten heeft. Helemaal anders dus dan de klassieke megalomane superschurk.”
4. Een onverwachte
wending
Naar het einde toe gaat ‘SpiderMan: Homecoming’ plots een andere richting uit. En die heeft enorme gevolgen voor Peter Parker. Het verrassende is dat in de bewuste scène geen gebouwen worden opgeblazen of spectaculaire gevechten worden geleverd. De scène bestaat slechts uit een conversatie tussen drie mensen in een auto. Maar het gevolg is wel dat Peter Parker door die wending zijn grote liefde dreigt kwijt te spelen. Die heel eenvoudige scène is kenmerkend voor de aanpak van ‘Homecoming’: meer nadruk op verhaal dan op actie.
5. Tom Holland
Tobey Maguire was de halfzachte en introverte tiener in de eerste ‘Spider-Man’-filmserie. Andrew Garfield speelde Peter Parker in de tweede serie als een melancholische en gespleten adolescent. Tom Holland (‘In the Heart of the Sea’, ‘The Impossible’), die ook al opdook als Spider-Man in ‘Captain America: Civil War’, vertolkt Peter veel meer als een enthousiaste tiener die vindt dat volwassenen hem onderschatten. In die zin maakt hij het personage veel vrolijker en minder tragisch dan zijn voorgangers. Dat past uiteraard ook beter bij een tienerfilm. “Ik wilde dat Peter Parker eindelijk eens echt enthousiast werd over wat hij als Spider-Man mag doen”, zegt regisseur Jon Watts. “Want daarin ligt de echte spirit van ‘Spider-Man’.”
Mathieu Mortelmans is begonnen met de opnamen van zijn speelfilmdebuut ‘Bastaard’. Daarin spelen Koen De Bouw en Tine Reymer de vader en moeder van de 17-jarige Daan, een rol voor Spencer Bogaert die eerder al te zien was in ‘Labyrinthus’ en ‘Vincent’. Vorig jaar stond hij nog naast ‘X-Men’-acteur Kodi Smit-McPhee op de set van de Amerikaanse megaproductie ‘The Solutrean’. Daan is zijn broer verloren in een tragisch ongeluk. Tijdens een zomer ontmoet hij een dakloze jongen, Radja (Bjarne Devolder). Zijn moeder neemt Radja zonder overleg met haar huisgenoten op in een poging om de leemte van haar overleden zoon op te vullen. Maar Radja heeft een mysterieus verleden en Daan begint te vermoeden dat zijn bastaardbroer alle kenmerken van een psychopaat in zich heeft. De film is een productie van Marmalade in coproductie met distributeur Entertainment One. (rdc)