Wat zijn TUE’s?

Vier vragen, vier antwoorden over TUE

of in het Nederlanders TTN (toestemming wegens therapeutische noodzaak). Met Peter Van Eenoo, dopingdokter en professor aan de UGent, als gids.

(therapeutic use exemption)

Wat is een TUE?

“Als een renner een behandeling wil met een geneesmiddel dat op de internationale dopinglijst staat, kan hij een uitzondering vragen. Dat is een TUE. In principe mogen renners bijvoorbeeld geen neusdruppels of een middel tegen eczeem gebruiken, omdat sommige van die medicijnen verboden stoffen bevatten. Indien het geneesmiddel toch nodig blijkt om normaal te functioneren, kunnen ze die uitzonderingsmaatregel aanvragen.”

Hoe werkt het?

“De elitesporters moeten via een arts een aanvraag indienen via hun internationale sportfederatie. In het geval van Tim Wellens is dat bij de UCI. Die vraag wordt dan bekeken door drie onafhankelijke artsen. Zij oordelen of dat medicijn wordt toegelaten en laten dat weten aan de betrokken sporter. Bij negatief advies kan die in beroep gaan. Dan zullen drie andere artsen er zich over buigen. Die artsen kunnen ook bijkomende informatie vragen of de sporter zelf onderzoeken.”

Hoe lang duurt

zo’n beslissing?

“Maximum een paar dagen, dat gaat in principe vrij snel. De beslissing wordt in principe per post meegedeeld, maar dat kan ook per mail, als de vraag bijvoorbeeld gesteld wordt in de Tour. De dokters mogen uiteraard bij urgentie meteen een product toedienen zonder toestemming en daarna de aanvraag doen. Maar alleen als dit uit medisch oogpunt strikt noodzakelijk is. Na een zware val, bijvoorbeeld.”

Wordt er misbruik van gemaakt?

“Het gaat meestal over corticosteroïden. In pilvorm, want een zalf mag. Een pil werkt over het hele lichaam en kan ook – afhankelijk van de dosis – ook een euforisch gevoel opwekken. Het is niet logisch dat er gemiddeld meer wielrenners en zwemmers astma hebben dan ploegsporters, dus dat doet vragen rijzen. Maar je zit met het medisch geheim. De sportbond mag niet bekendmaken wie een aanvraag heeft gedaan en je kan de sporter niet verplichten om zijn kwaal wereldkundig te maken.”