Winnaar van het weekend
Froome herovert niet enkel onverwacht geel, maar imponeert ook bergop na pech
Chris Froome is dé grote winnaar geworden van de slag in het Centraal Massief. Hij liep niet alleen in Rodez op 570 (!) meter afstand 24 seconden in op de onttroonde Fabio Aru, hij knalde gisteren bergop tegen een ontketend AG2R-La Mondiale van Romain Bardet in géén tijd driekwart minuut achterstand dicht.
Il faut le faire!
Soms zegt een gezicht veel meer dan een tussenstand. De verbetenheid waarmee Froome zich gisteren naar de 28ste plek sprintte in de daguitslag sprak boekdelen. Ook al schurken de vier hoofdrolspelers van deze Tour Froome, Aru, Bardet en Uran - na de vierde van de vijf bergketens die Frankrijk rijk is nog dichter tegen elkaar aan, de maskers vallen beetje bij beetje af. Diep binnenin was het een héél gelukkige Tourleider die zich terugtrok in hotel L'Ermitage in Le Puy-en-Velay, waar hij vandaag de batterijen oplaadt voor het laatste schuifje van de thriller die deze grande boucle is.
Uppercut
Froome en Sky doceerden zaterdag op de heuvel bergop een snelcursus ‘hoe win je in een handomdraai seconden’. Gisteren dan kroop de drievoudige Tourwinnaar door het oog van de naald. Pas zaterdagavond na de tijdrit in Marseille weten we of het malheur met zijn achterwiel gisteren aan de voet van de Col de la Peyra-Taillade hét kantelpunt was van deze editie.
“Ik geef het toe: ik was in paniek toen ik voelde dat er een spaak gebroken was in mijn achterwiel”, stelde Froome. “Op dat moment was AG2R-La Mondiale met vier mannen voor Bardet al bezig met bergop druk te zetten. Ik wist dat ik net na de top van deze col van deze eerste categorie opnieuw bij de favorieten moest aansluiten, anders was het mission impossible om nog voorin te komen met wat volgde. Ik ben alle ploegmaten dankbaar dat ze zo efficiënt reageerden. Michal Kwiatkowski die me zijn achterwiel gaf en Landa in het bijzonder. Ik zei hem dat hij in de favorietengroep een oogje in het zeil moest houden. Dat deed hij, maar tegen de top aan liet hij zich uitzakken om de laatste honderd meter dicht te knallen. Michal en Mikel redden vandaag mijn leven. Het was werkelijk alle hens aan dek. Ik verwijt de ploeg van AG2R-La Mondiale niets, want ze waren in de afdaling die de laatste col van de dag vooraf ging al beginnen rijden. Dit is niet enkel het mooiste bewijs dat je nooit een rustige Tourdag hebt, het kan in deze tricky Tour op elke plaats gebeuren. In één seconde kan alles omslaan.” Chris FROOME
Team Sky Froomey vlamde zich van de hel naar de hemel. Het was al de zevende keer in deze Tour dat hij oponthoud was, maar de allereerste keer dat alarmfase één echt afging. In zijn rush bergop werd de Keniaanse Brit daarenboven verrot gescholden door de toeschouwers langs de kant van de weg. Ook dat nam hij met de glimlach erbij. “Het is ergens logisch. Dit was een thuiswedstrijd voor Romain Bardet. De Fransen wachten al zo lang op een eindwinnaar. Verder van de rest heb ik geen klachten. De fans van de sport zorgen telkens weer voor een warm onthaal.” Akkoord, er was gisteren wel een uitval van Bardet, Uran en Dan Martin, die 14 seconden van zijn achterstand weg peuzelde, maar deze Tour blijft een superspannend schaakspel die telkens op het eerste gezicht op zowat een remise eindigt. “Ik zit liever in het geel, dan dat ik moet achtervolgen”, zei Froome met een hemelsbrede smile.”
Izoard scherprechter?
Romain Bardet, het kind van de streek, probeerde achteraf uit te leggen dat ze hun spel wat verdoken hadden. Hoewel hij toegejuicht werd alsof hij de nieuwe Bernard Hinault was, had hij moeite om na de finish een spontane lach te produceren. Bardet is slim genoeg om te beseffen dat dit dé gemiste kans was. “We blijven naar dé opening zoeken”, was zijn voorzichtige uitleg. Terwijl Romain Bardet het voorbije weekend toonde dat hij net iets minder kurkdroog demarreert dan op Peyragudes liet Fabio Aru zijn twee gezichten zien: in Rodez was het van niet beter kunnen toen hij zijn trui kwijtspeelde. Het was gezien zijn superzwakke Astana-ploeg een geluk met een ongeluk. Gisteren bleek dat de Italiaanse kampioen opnieuw even fris klom als zijn tegenstanders. “Ach, Rodez was geen finish voor mij. De derde week wordt ook vreselijk zwaar.” Dé scharniermomenten van deze Tour worden de dubbel van woensdag en donderdag in de Alpen en de slottijdrit van zaterdag in Marseille. Als het uitsluitend aan Froome ligt, dan wil hij met dezelfde minieme voorsprong aan het laatste karwei beginnen dat hem van nature beter ligt. Maar er is de Izoard van donderdag. Een reus van 2360 meter hoog. Het is bekend dat alle cols boven de 2000 meter soms rare dingen kunnen doen met atleten waarvan hun coaches dikke telefoonboeken vol data hebben. Plant Froome daar zijn vlag? Of kiest Fabio Aru daar voor de lange aanval. De leider blijft voorzichtig. “Het is nog een ongelofelijk tricky weg naar Parijs.” Romain Bardet beaamde: “Boven de 2000 meter kan je je niet verstoppen. Vanaf de Galibier (2642 meter, nvdr.) woensdag wordt elk zwak moment uitvergroot in tijd. Als je dan weet dat we dan in de tweede helft van de derde week zijn.” PS: na Contador mag je sinds gisteren ook voorgoed Quintana van het lijstje schrappen. Wegens een te zwakke dag.
Ik geef het toe: ik was in paniek toen ik voelde dat er een spaak gebroken was in mijn achterwiel