Kittel geeft op na val met Parijs in zicht
Alleen vandaag op de Izoard kunnen Uran en Bardet Froome nog uit het geel rijden
Ook zonder aan te vallen zit Chris Froome alweer strakker in het geel. Drie dagen voor Parijs zijn de laatste uitdagers nauwelijks nog uitdagers te noemen: Aru brak op de Galibier, Bardet bleek niet bij machte weg te rijden. Uran berustte in het status quo. Wil één van hen deze Tour nog winnen, dan is de col d’Izoard vandaag de allerlaatste kans.
De Franse president Emmanuel Macron was te gast in de Tour de France, maar Chris Froome moet qua staatsmanschap weinig onderdoen. Het is wonderbaarlijk en ook wel irritant hoe hij op elke vraag meteen een beleefd, onschadelijk, politiek correct antwoord kan bedenken. Als een Spaanse journalist wil weten wat hij vond van de verre aanval van Contador, zegt Froome: “Prachtig wat Alberto probeerde. Het wielrennen heeft nood aan een groot kampioen als hij.”
Tussen al dat soort gladde praatjes sprongen er toch een paar zinnen uit. Froome zei dat hij zich gisteren “in controle voelde” en dat zijn benen “veel sterker zijn dan een week geleden in de Pyreneeën”.
Leek Froome in Peyragudes nog kwetsbaar en zwak, dan nestelde hij zich gisteren opnieuw in de driver’s seat. Daarvoor had hij onderweg niet eens moeten aanvallen. Gewoon een paar keer Bardet counteren, vaststellen dat Fabio Aru niet kon volgen en dan op het eind sprinten naar vier bonusseconden. Zo ging Froome van 18 seconden voorsprong op Aru naar 27 seconden voorsprong op Uran en Bardet. Mocht er in de Tour ook een trui bestaan voor de morele winnaar, dan had Froome die mogen aantrekken. Temeer omdat de tegenstanders elkaar voortdurend vliegen hadden afgevangen: Aru kraakte onder de aanvallen van Bardet. Bardet ergerde zich dan weer aan het apathische koersgedrag van Uran: “We hebben hem niet veel gezien. Als hij dan op het einde de zes bonusseconden voor de tweede plaats wegneemt, mag je ontgoocheld zijn.”
Het moet gezegd dat het parcours de defensief rijdende Froome gisteren ook in de kaart speelde. Niemand valt graag aan op een col als er nadien een afdaling van 25 kilometer volgt met tegenwind. Zelfs niet als die col de Galibier is.
Aankomst bergop
Net dat maakt de rit van vandaag zo cruciaal. De aankomst bergop boven op de Izoard biedt veel meer perspectieven voor een aanval van alles of niks. Bovendien weten alle uitdagers dat dit hun laatste kans is. Wie nog gelooft in de eindzege in Parijs, moet Froome vandaag tijd aansmeren. Met de huidige tijdsverschillen is de tijdrit van zaterdag een formaliteit. Froome zei dat zelfs met zoveel woorden: “Als ik met deze voorsprong naar Marseille kan, zou ik me tamelijk comfortabel voelen.” In het lingo van Froome betekent dat: Als ik de Izoard overleef, is het binnen.
Fabio Aru lijkt na Serre-Chevalier geen uitdager meer te zijn. Manager Alexander Vinokourov gooide in Briançon min of meer de handdoek: “Meer dan waarschijnlijk is het geel weg.” Romain Bardet incasseerde ook best een klapje: drie, vier keer aanvallen, om telkens Froome of Landa te zien terugkeren, handjes bovenop
het stuur. Bardet liet in deze Tour al optekenen dat het numerieke overwicht van Sky “soms best wat ontmoedigend kan zijn”. Net zo goed beloofde hij het vandaag opnieuw te gaan proberen.
Nog geen ritzege
Blijft over de onberekenbare entiteit Rigoberto Uran. Hij moet in deze Tour zijn kaarten nog op tafel leggen, maar reed bergop voorlopig een foutloos parcours. Bovendien heeft hij de meeste adelbrieven in het tijdrijden. In de Vuelta ging hij in 2014 nog 1’17” sneller dan Froome, op een parcours van 36,7 kilometer. Daartegenover staat dat hij sindsdien nooit meer echt presteerde tegen de klok en dat hij in de openingstijdrit van deze Tour 51 seconden verloor op Froome op amper veertien kilometer. Zo niet droeg hij nu het geel.
Froome wilde gisteren niet antwoorden op de vraag of hij van plan is zelf aan te vallen op de Izoard. Hij noemde het wel “de meest mythische col van deze Tour, het equivalent van de Mont Ventoux vorig jaar”. Daar lijkt toch een intentieverklaring uit te spreken: een vierde Tour winnen zonder ritzege, zonder overwinning tout court dit jaar, zou toch wat glans van de gele trui in Parijs wegnemen.
Zo incidentrijk als de Mont Ventoux hoeft het vandaag niet te worden, de insteek op zich is spannend genoeg: dit is de laatste rit waarin Chris Froome de gele trui nog kan verliezen.