Warre Dufour gooit de handdoek
Na Nathan Vriens gooit ook zijn leeftijdsgenoot Warre Dufour de handdoek in de koersring. De tweedejaars belofte uit Lommel vindt dat de resultaten niet zijn wat hij ervan verwachtte. Met zijn vriendin wil hij ook een nieuwe stap zetten omdat er zaad in het geldbakje moet komen. In de jeugdcategorieën was hij geen ‘veelwinnaar’, maar kon hij toch vaak zijn voet zetten naast jongens als Robbe Ghys, Milan Menten en Jari Snyers. “Na mijn junioresperiode heb ik nooit meer het niveau gehaald dat ik beoogde”, blikt Warre terug. “Mijn eerste jaar als belofte bleef ik bijna volledig aan de kant nadat er een gezwel in mijn borstkas werd ontdekt. Na tal van bange dagen en nachten bleek het gelukkig niet kwaadaardig. Nadat ik opnieuw was beginnen te fietsen, kreeg ik er weer last van. Niet dat het pijn doet of dat er een gevaar bestaat voor hartfalen, maar het hindert me waardoor ik niet voluit kan gaan.”
“Nochtans was ik met heel veel goede moed aan dit seizoen begonnen. Ik had een goede winter achter de rug waarin ik keihard had getraind”, weet Dufour. “De waarden tijdens de testen waren uitstekend. Ik had een prima stage afgewerkt. En toch kwamen de uitslagen er niet. Dan raak je wat ontmoedigd. Je doet er alles voor, maar het levert niets op. Wellicht is mijn motor toch iets te klein om het als renner te kunnen maken. En dan moet je conclusies trekken.”
Er is dan ook meer in het leven dan wielrennen. “Omdat ik uitkijk naar een nieuw leven met mijn vriendin en de combinatie werken (Dufour werkt als redder in het zwembad in Lommel, nvdr.) en koersen moeilijk is, heb ik gekozen om te stoppen. Ik zal ook zeker nog de koersen volgen. Zo ben ik van plan om deze week een paar keer naar de Ronde van Vlaams-Brabant te gaan kijken waar mijn ploegmaats en trainingsmakkers aan de slag zijn. De kans dat ik volgend jaar een vergunning als amateur neem, bestaat. Maar voorlopig houd ik het voor bekeken.”
Over de vraag welke zijn mooiste moment als renner was, moet hij niet lang nadenken. “Mijn overwinning in Donk”, antwoordt hij categoriek. “Dat was mijn allerlaatste zege. Ik was toen superieur. Toen was trouwens bijna mijn hele familie van de partij.”