Paars-wit defensief ijzersterk maar offensief te slap
Half stadion en halve ploeg, maar Great Old pakt punt
Het nieuwe seizoen is afgetrapt. Wie dacht dat het versterkte Anderlecht wervelend voor de dag zou komen was eraan voor de moeite. Paars-wit met al zijn nieuwkomers slaagde er niet in om het enthousiaste Antwerp te overklassen en bleef steken op 0-0. The Great Old vierde zijn comeback en het puntje met de sfeer uit de grote dagen. 13 jaar frustratie en nu dit.
Gisteren was het zover. Na 13 jaar wachten zagen de fans van Antwerp hun ploeg opnieuw aan het werk in eerste klasse. Het enthousiasme rolde dan ook van de tribunes van de Bosuil. Anderlecht liet zich zowaar afschrikken. “Het was de partij die ik verwachtte”, zei Anderlecht-coach Weiler. “Bij Antwerp liepen ze alsof het de laatste match van hun leven was. Vijf spelers, onder wie bizar genoeg ook hun keeper, hadden krampen. Ik ben ontgoocheld door het resultaat, maar zeker niet door de manier waarop wij speelden.”
Teo valt tegen
Het leek nochtans alsof de Brusselaars zich niet veilig waanden zonder helm en veiligheidsschoenen op bouwwerf Bosuil. De ordediensten hadden het bordje Verboden de werf te betreden nochtans verwijderd, maar paars-wit voelde zich niet in zijn sas. Kums stond te zwaaien maar onder meer Teo verknoeide meer dan één aanval. Hopeloos.
Het nieuwe seizoen was dus nog maar een halfuur ver en we zagen weer het worstelende RSCA dat we vorig jaar zo vaak zagen. Met een spel zonder vloeiende combinaties. Misschien zijn Kums en Trebel toch net iets te veel dezelfde types om samen met Dendoncker de driehoek op het middenveld te vormen. Hanni die vanop de linkerflank de enige kans voor rust op de doelman schoot, zou centraal voor meer creatieve impulsen kunnen zorgen. Of concluderen we dat te vroeg? “Dat wij overeind bleven lag ook aan het soms ongeïnspeerde Anderlecht”, trad Bölöni ons bij. Het was vooral The Great Old met Oulare en Arslanagic meteen in de basis - dat aandrong. Niet dat dat voor zoveel groot gevaar zorgde, maar Sels moest een paar ballen wegwerken en het defensieve duo Kara en Spajic waren de beste bezoekers op het terrein. Antwerp had toch één keer op voorsprong kunnen klimmen, maar Jaadi was niet koelbloedig genoeg. Toch was het er amper aan te zien dat de neo-eersteklasser eigenlijk een elftal was dat nog in de steigers stond en dat Anderlecht in feite al een gerodeerde ploeg kon zijn.
Feller Anderlecht
Na de rust ging Anderlecht veel feller aandringen en Antwerp onderging de wet van de sterkste. Teodorczyk besloot naast en een kopbal van Kara werd van de lijn gehaald. “Na de rust lanceerden we om de twee minuten een aanval”, zei Weiler. “Ja, je kunt je afvragen waarom ik niet vroeger een extra spits inbracht, maar de elf op het veld deden wat ik vroeg. Misschien zonder grote kansen, maar ze dropten wel veel ballen in de box.”
Vooral met power zocht paars-wit nu naar de winninggoal, maar zo’n stugge tegenstander kun je misschien beter met snel combinatievoetbal elimineren, neen? Stanciu viel wel nog in, maar de kwieke Onyekuru kreeg geen kans. “Antwerp kreeg zo misschien het puntje waarvoor het geknokt heeft”, besloot Weiler. “Met dit enthousiaste publiek zullen hier nog veel teams punten verspelen. Ze zijn een aanwinst voor eerste klasse.”
De Bosuil vierde het gelijkspel bij zijn rentree op het hoogste niveau alvast als een overwinning. Voor Anderlecht, dat niet het verhoopte voetbal bracht, was dat als uittredend kampioen toch een domper. l
Misschien zijn Kums en Trebel dan toch net iets te veel dezelfde types om samen met Dendoncker de driehoek op het middenveld te vormen