Tot ziens, Europa
Sterke prestaties bewijzen dat KVO in toekomst zeker nog Europees kan voetballen
KV Oostende was de Belgische ploeg die het meest indruk maakte in Europa. Met goed, fris voetbal dwong onze debutant het grote Marseille gisteren weer achteruit en met wat meer geluk was het verder geraakt dan 0-0. Dit alles was helaas niet voldoende voor de kwalificatie, maar met zo’n aanpak zal Europa KVO in de toekomst zeker nog terug zien. Toon dat nu ook in de competitie. Na de 4-2-zege in het Stade Vélodrome liet Marseille Oostende logischerwijs een beetje komen KVO lag zeker niet onder en voetbalde enkele kansen bij elkaar, maar vooral Musona sprong daar net te slordig mee om. Zeker met die ene bal die hij in één keer had moeten trappen in plaats van het leer te controleren. Generaal Franck Berrier stuurde ook een paar goeie passes, maar Akpala kon die niet omzetten in kansen. Zolang het 0-0 bleef, kon het thuispubliek dromen. Eén doelpuntje was genoeg om heel de kuststad in vuur en vlam te zetten hopend op die tweede bevrijdende treffer. Alleen kreeg Oostende het in de eerste 45 minuten vaak moeilijk als Marseille een versnelling hoger schakelde, want dan monopoliseerde het soms de bal. Het ploegje van Marc Coucke ontsnapte alleszins twee keer toen vloeiende Franse combinaties op de paal strandden, terwijl Proto twee afstandsschoten uitstekend pareerde. Geluk dwing je soms af, zeker?
Al moet het ook gezegd: Oostende met opnieuw Rozehnal en Tomasevic centraal achterin verdedigde secuurder tegen killer Valère Germain dan in Frankrijk. Het was minder mens-erger-je-niet dan vorige week. Al verprutste Tomasevic het bijna met een echte ziekenhuisbal die ei zo na tot een dodelijke counter leidde. Het was hét moment waarop Nicolas Lombaerts op de bank dacht dat hij daar eigenlijk had moeten staan.
Theater
Ondertussen bespeelde coach Yves Vanderhaeghe het publiek en de ref. Zowat bij elke lichte fout ging hij in discussie en zweepte hij de volle tribunes op. “We hebben meer theater nodig”, had de coach gezegd en hij was de regisseur. Niet dat Marseille zo onder de indruk was van het Oostendse heksenketeltje, maar na de rust ging het kabaal toch fel de hoogte in en werd de thuisploeg wel naar voren gestuwd. Yassine El Ghanassy viel in en de Zuid-Fransen speelden opeens waagstuk. Meter voor meter werden ze achteruit geduwd en opeens was het al KVO wat de klok sloeg. Helaas voor hen werden hun reuzekansen niet afgewerkt. Bij de kopbal van Milic wist doelman Mandanda amper zelf dat hij het leer pareerde met een voetreflex, de kopbal van Tomasevic miste richting en op het schot van El Ghannasy stond Mandanda wel pal.
Staande ovatie
Tot vier op een rij kwam het helaas niet meer, want de Oostendse storm ging liggen toen Marseille een extra middenvelder inbracht. Wij hadden het wel nog willen zien als KVO nog een lucide sterke spits had gehad zoals Dimata. Akpala doet namelijk wel zijn werk, maar zelf gevaar creëren is niet meer zijn specialiteit en Zivkovic zoekt nog te veel.
Niet dat we willen zeuren, hoor. Oostende maakte van zijn allereerste Europese matchen een feest en vertegenwoordigde ons land op een waardige manier. Die 1.000 flessen champagne en 300 liter bier mochten zeker vloeien in de tribunes, want op zo’n manier kunnen ze zich zondag ook herpakken in de competitie tegen Anderlecht na die valse start tegen Moeskroen. De staande ovatie was terecht. Met deze filosofie is het zeker niet de laatste keer dat we KVO op het Europese toneel zagen.
Dit is geen vaarwel, Europa, maar een tot ziens.