Campenaerts snelt naar goud
Perfect ingedeelde tijdrit levert Europese titel op
Op zijn achttiende had hij nog nooit een koers gereden, op zijn 25ste zorgt Victor Campenaerts voor Belgische koersgeschiedenis: de eerste Europese kampioen bij de profs ooit. Tony Martin en Tom Dumoulin waren er in het biljartvlakke Denemarken niet bij.
Het is de Antwerpenaar een zorg. “Dit was mijn beste tijdrit ooit. Quasi perfect. Zelfs was ik tweede geworden, was ik supertevreden geweest.” “De Belgische driekleur heeft een mooiere kleurencombinatie, maar deze Europese trui heeft meer uitstraling. Allez, jong. Ik ben gewoon de beste van Europa.” Victor Campenaerts kon het op de persconferentie nauwelijks geloven. Het is nochtans niet zijn eerste Europese titel. In 2013 werd hij in Tsjechië al Europese kampioen bij de beloften. “Toen was de Europese trui nog blauw. Nu wit met blauwe sterren. Veel mooier.” Deze titel is voor de voormalige student Industrieel Ingenieur de mooiste zege uit zijn nog jonge carrière. Anders dan vele collega’s reed hij pas op zijn achttiende zijn eerste wielerwedstrijd. Hij had op zijn veertiende al eens de Mont Ventoux opgereden (1’30”), maar was toen vooral zwemmer. Dat verleden hielp hem. “Qua benadering is zwemmen hetzelfde als tijdrijden. Je mag je van de tegenstanders niks aantrekken. Laat je je verleiden door uit je ritme te gaan en anderen te volgen, ga je over je toeren en is het afgelopen.” De krak in het indelen sloeg opnieuw toe. Aan het eerste tussenpunt had hij pas de zevende tijd, op 18 seconden van goud. Halfweg waren dat nog steeds 17 seconden. Op tussenpunt drie was hij al eerste, om finaal drie seconden over te houden op Bodnar. “Op dat lange recht stuk was ik in het voordeel. Ik ben klein. Ik trap minder hoge wattages dan de anderen, maar ik compenseer dat met mijn klein aerodynamisch vlak. Ik ben zelfs nog iets te snel gestart. Gelukkig had ik een superdag. Zoals gepland.” Al na zijn ontgoochelende Giro, waar hij van de ploegleiding niet voluit mocht gaan in de tijdrit, werkte Campenaerts als een bezetene toe naar dit EK. Ik heb niks aan het toeval overgelaten. Toen ik vorige week mijn tijdritfiets moest binnenbrengen bij de bond, heb ik mijn vader gevraagd of hij dat kon doen. Het heeft hem zes uur gekost, terwijl ik thuis in de zetel zat te rusten. Hij zal die rit door de files nu niet meer zo erg vinden.” Niet iedereen beleefde een stressloze namiddag. “Twee seconden. Hij heeft mij een jaar van mijn leven gekost”, pufte Bondscoach Kevin De Weert, die op vier kampioenschappen bij de profs al telkens in de medailles viel. De vreugde bij de bond was uitbundig. Een ommekeer met drie uur eerder.
Dank aan zieke Lampaert
Toen de twee profs om 14 uur naar de Belgische box afzakten, raakte bekend dat Lampaert niet zou starten. De Belgische kampioen sukkelde al enkele dagen met de luchtwegen en die virale infectie was ’s middags verergerd: 38,6 graden koorts. Zijn lichaam tot het uiterste dwingen was not done. De donkere onweerswolken stapelden zich op boven Herning. En het had al een hele voormiddag oude wijven geregend. De organisatie deelde massaal plastic regenponcho’s uit langs het parcours. Maar kijk. Om 15.33 uur, toen Victor Campenaerts van de startblokken rolde, kwam de zon piepen. De rest is Belgische koersgeschiedenis. “Ik heb mij de voorbije weken supergoed geamuseerd. Het begon begin juli op hoogtestage in Oostenrijk met de ploeg. We hebben daar uren met de kaarten gespeeld, Presidenten. Ik verlaat LottoNL-Jumbo volgend jaar voor Lotto-Soudal, maar ik wil hen bedanken dat ze mij ondanks dat vertrek voluit zijn blijven steunen.”
“Ook hier was de sfeer super. Zeker met Yves op de kamer. Dinsdag en woensdag hebben we samen een yogasessie gehouden. Ik ben daar wel al langer in geïnteresseerd. Hij hij heeft goed meegedaan: niet één keer gelachen. Voor de tijdrit was ik zoals zo vaak weer bloednerveus. Hij heeft mij gekalmeerd. Hij zette het liedje Can’t be touched (van Roy Jones Jr., nvdr.) op. Het liedje dat hij op zijn koptelefoon had laten spelen voor hij Belgische kampioen werd.” “Na het BK was ik teleurgesteld, maar nu ben ik blij dat Yves mij toen versloeg. Omdat het EK tot het UEC behoort en niet tot de UCI, heeft de nationale trui voorrang op de Europese trui. Had ik het BK gewonnen, had ik die Europese trui nooit mogen aantrekken. Het is toch chique dat de twee beste Belgische tijdrijders straks in een kampioenentrui mogen rijden.”
De eerste keer dat Campenaerts zijn trui zal showen, wordt de Ronde van Groot-Brittannië. “Mijn volgende doel. Ik mik er op de eindzege. Op het WK zal ik niet op het podium staan. Op het einde volgt een klim van drie kilometer aan tien procent. Niet mijn ding. Ach, er komen nog kansen. Mijn grootste doel is goud op de Olympische Spelen van Tokio in 2020.”