“De eerste zwangerschap dankzij mijn eicel was emotioneel”
Tanja (26) doneerde al vijf keer eicellen
Tanja Eerdekens (26) uit Neerpelt heeft de voorbije drie jaar al vijf keer eicellen gedoneerd in het UZ Brussel. “De eerste keer dat ik hoorde dat er iemand zwanger was dankzij mijn eicellen was best emotioneel.” “Een vriendin had al eicellen gedoneerd en zo ben ik er ook mee begonnen”, zegt Tanja. “Ik heb zelf nog geen vriend en ook geen kinderen– al wil ik die wel, ooit. Toen ik me realiseerde dat een vrouw dankzij mij een kind zou kunnen krijgen, vond ik dat meteen een geweldig idee.”
Al is het oogsten van eicellen best een ingrijpende ervaring, getuigt Tanja. “Daarom moet je vooraf ook medische en psychologische testen ondergaan. Van de hormonenkuur heb ik tot dusver weinig last gehad. De eigenlijke pick-up van eicellen – je kunt daarbij kiezen voor een lokale of volledige verdoving – geeft achteraf wel wat last.”
Tanja weet niet welke vrouw haar eicellen krijgt of gekregen heeft. “Maar ik krijg wel te horen als het tot een zwangerschap komt. Tot nu toe is dat al in zeker twee gevallen gebeurd.”
Dat er ergens op de planeet kinderen met haar genetisch materiaal rondlopen, blijft ze een vreemde gedachte vinden. “Ik ben er niet zo mee bezig, maar ik wil er ook niet te veel over nadenken. Wie weet groeien die kinderen wel op in het buitenland? En bovendien zijn ze niet echt van mij. Ze zijn gegroeid in het lichaam van een andere vrouw.”
Tanja mag nog één keer eicellen doneren. “En dat ga ik ook doen. In de hoop zo nog een vrouw te helpen. Voor het geld moet je het trouwens niet doen. Ik krijg een onkostenvergoeding, maar als je ermee wil verdienen, dan zoek je beter een bijbaantje.” In tegenstelling tot nogal wat eiceldonoren maakt Tanja er geen geheim van. “Ik ben er altijd open over. Iedereen reageert anders. Soms zeggen ze: ‘O nee, er loopt ergens een kind van je rond’. Maar anderen vinden het heel mooi wat ik doe.”
Ik wil er niet te veel over nadenken dat er kinderen met mijn genetisch materiaal rondlopen.
Ze zijn niet echt van mij. Ze zijn gegroeid in een andere vrouw
Tanja EERDEKENS