Kolderbos

De reportage op TVL over het - hoe zal ik het noemen - afvalbeleid dat bepaalde bewoners van de Genkse wijk Kolderbos er op na houden, behoort tot het meest kolderieke wat we dit jaar al op televisie zagen. In een scène die zo uit ‘In De Gloria’ kon komen, toonden buurtbewoners hun ongenoegen. Dat ze daarbij nog net geen vallende sofa op hun hoofd kregen was een meevaller. “Overtijd heeft de Spanjaard nog gezegd; hij had bekans een fles op zijne kop gekregen...”. Qua afval langs straten, in bermen en op pleinen zijn we in ons land een en ander gewoon, maar wat ze in Kolderbos presteren is van een andere orde. De term sluikstorten is duidelijk aan inflatie onderhevig. De betreffende flatgebouwen van waaruit het puin zich een weg naar beneden baant liggen aan de Hooiweg. De daders zullen West-Vlamingen zijn die de ‘h’ met de ‘g’ verwarren.

Hoe dan ook, het zijn nestbevuilers in een land van smeerlappen. Dat laatste zou je kunnen afleiden uit de cijfers: de 25.000 ton zwerfvuil die we per jaar achter hoek en kant gooien, kost de Vlaming 187 miljoen euro. En dan nog blijft het grootste deel liggen. Vreemd is dan toch hoe we met z’n allen aankijken tegen zwerfvuil. In de inleiding van het artikel over de praktijken in Kolderbos heeft men het over ‘de kleine vuilnisbeltjes die de wijk ontsieren’. Dat verkleinwoord stoort, want het klopt niet. En het werkwoord stoort eigenlijk ook: dit is geen ontsieren meer, maar ronduit naar de kloten helpen. Het zegt op z’n minst hoe we als samenleving dit soort gedrag amper afkeuren. Het fenomeen wordt benaderd als een randverschijnsel, een akkefietje dat aangeeft hoe de Vlaming vooral begaan is met z’n eigen hypothecair belaste stek, maar zeker niet met de openbare ruimte. Zolang de keuken maar proper is. Veelzeggend is ook wat de voorzitter van sociale woonmaatschappij Nieuw Dak verklaart: hij aanvaardt de vuilnisbelt weliswaar niet langer (het tegendeel zou me verbazen), “maar we kunnen toch moeilijk overal camera’s hangen om de daders te betrappen”. Een kwestie van privacy, zo heet het. Dat is eigenaardig, want verder hangt zo stilaan heel het land vol camera’s - en ja, die zijn deels ook op privéwoningen gericht, dus het privacy-argument komt hier te vervallen. Veruit het grootste deel van de bewoners betrekt een (voor hen, niet voor de rest van de samenleving) hypergoedkope sociale woning: het concept ‘sociaal’ heeft hopelijk ook nog een andere betekenis dan louter goedkoop wonen. Het bevuilen van een hele wijk lijkt me niet bepaald sociaal, en voor wat hoort wat.

Ik lees dat er 140 bewakingscamera’s op de bezoekers van de Virga Jesse-feesten gericht zullen worden. Een paar exemplaren op de flats van Nieuw Dak kunnen er dan ook nog wel bij.