“VOLLEDIG MIJN SCHULD”

Standard – Genk was een schoolvoorbeeld van een wedstrijd waarin de dominante ploeg zichzelf uit de markt prijsde met twee doelpunten in geschenkverpakking. Inpakkers van dienst waren Sander Berge en Danny Vukovic. De Noor met een ziekenhuisbal, de Australiër met een te slappe tussenkomst. “Danny treft geen schuld, die neem ik volledig op mij”, zuchtte een zwaar teleurgestelde Berge. Wat bezielde de 19-jarige Noor, toen hij in de beginfase van de tweede helft plots een hoge fusée afvuurde die neerplofte in de buurt van Vukovic? “Geen idee”, schudde Berge met het hoofd. “Ik weet nu dat ik die bal gewoon naar voor had moeten keilen. Maar ik dacht dat onze keeper zeeën van ruimte had, dat hij die bal in alle rust kon controleren. Niet dus. Plots zag ik die speler van Standard (Edmilson, nvdr.) in de richting van ons doel spurten en vervolgens het kopduel winnen. Mijn fout. Ik verwijt Danny niets. Ik neem de volledige schuld op mij.”

Binnen of buiten zestien?

Collega Vukovic had nochtans energieker kunnen terugkomen, eventueel zelfs een kaart kunnen riskeren en het leer, hoewel het een terugspeelbal was, kunnen wegpunchen.

“Ach, alles gebeurde zo snel”, zuchtte de Aussie. “Ik moest een beslissing nemen in een split second. Eerst en vooral wist ik niet of ik binnen of buiten de zestien stond, daarnaast wilde ik geen rode kaart riskeren, want daar was de ploeg niet mee gediend. Dus ging ik met mijn hoofd naar de bal. Helaas kwam ik te laat.”

Strijdplan

Sander BERGE Het betekende de definitieve kentering. Luttele minuten later was de degelijke eerste helft van Genk helemaal uitgewist. Door een dekkingsfout kon Mpoku de

Danny Vukovic Genkies op achterstand knallen. “Daarover zijn wij allemaal ontgoocheld”, zei Vukovic. “Voor rust voerden wij het afgesproken strijdplan uit en kwamen we verdiend op voorsprong. Ik heb in die fase amper een bal moeten pakken. Enkel wat plukwerk. In de tweede helft gooiden we dat plan helaas overboord. De gelijkmaker was een tegenslag. Maar dat betekent nog niet dat we de match uit handen moesten geven. Helaas deden we dat wel.” “Klopt”, beaamde Berge. “Tijdens de rust was iedereen tevreden. We hadden complete controle over de match. Het was de bedoeling zo verder te gaan. Maar dan slikten we die 1-1 en snel de 2-1. Probleem is dat we de tweede ballen niet meer wonnen. Met 1 op 6 kunnen we natuurlijk niet spreken van een geslaagde start. Maar het is aan ons om volgende week recht te veren.”

Geen idee wat me bezielde, ik had de bal gewoon naar voor moeten keilen Ik wist niet of ik binnen of buiten de zestien stond en wilde geen rode kaart riskeren