Amnah (12) uit Genk drie dagen in cel in Jordanië
Jordanië houdt meisje (12) uit Genk drie dagen vast na ongeval met gocarts
Een kind van twaalf drie dagen lang vasthouden op het politiebureau en zelfs in de cel zetten, het lijkt ongelooflijk maar het overkwam het gezin Al Rubie uit Genk tijdens een vakantie in Jordanië. Dochtertje Amnah (12) raakte betrokken bij een ongeval met gocarts, waarbij een gewonde viel. Het slachtoffer bleek de dochter van een werknemer bij het Jordaanse koningshuis, waarna Amnah tot schok van haar ouders door de politie werd gearresteerd en door een rechter veroordeeld werd tot een week cel. “Een nachtmerrie, want Amnah spreekt geen woord Arabisch. Onder druk van de ambassade werd ze na drie dagen vrijgelaten, maar ze is erg getraumatiseerd”, zegt haar moeder. thuis in Genk herstelt de jonge Amneh Al Rubie, gesteund door papa Hareth en mama Dua, van de helse ervaring tijdens haar vakantie. “Op 26 juli trokken we met het hele gezin naar Jordanië, om er een dag later een trouwfeest bij te wonen”, begint Dua Kedhom (39), die met haar man een Iraaks restaurant op de Dieplaan uitbaat. “Daarna wilden we nog een paar dagen vakantie vieren in het land. Op zondag 30 juli gingen we met de kinderen naar een circuit waar je met gocarts kan racen, puur voor het amusement. Amnah wilde meerijden.”
15.000 euro of naar de cel
Vlak na het startsein liep het fout. “Onze dochter stond bij de start helemaal achteraan in de rij. Twintig seconden na het startsein zijn vijf gocarts tegen elkaar gebotst, waaronder die van Amnah. Ze hoorde een vrouw huilen en ging kijken of ze kon helpen. Ze zag dat de vrouw gewond was en riep om hulp. Er is meteen een ambulance geroepen. Het been van de vrouw bleek gebroken.” De medewerkers van de piste lieten het Genkse gezin weten dat ze mochten vertrekken. “Maar de broer van de gewonde vrouw wilde mijn dochter niet laten gaan. De politie werd erbij gehaald en Amnah moest mee naar het bureau. Tot maandag 6 uur ’s ochtends hebben we daar gezeten. Daarna werden we voorgeleid bij de jeugdrechter. Die veroordeelde mijn dochter tot een week gevangenis, tenzij we een borgsom van 10.000 Jordaanse dinars betaalden. Dat is 15.000 euro, zoveel geld hadden wij niet. We hadden geen keus”, zucht Dua. Onderweg naar de gevangenis vroeg de moeder aan de politieVeilig officier naast haar of ze bij haar dochtertje mocht blijven. “Want Amnah spreekt geen woord Arabisch, alleen Nederlands. Ze kon zich op geen enkele manier verstaanbaar maken, en was dan ook totaal in shock. Maar de politieman weigerde.”
De rechter veroordeelde Amnah tot een week gevangenis of een borg van 15.000 euro. Maar dat geld hadden we niet
Moeder Dua KEDHOM Achteraf hebben zowel de Jordaanse minister van Justitie als die van Toerisme zich bij ons verontschuldigd. Maar ik aanvaard die excuses niet
Moeder Dua KEDHOM
Ambassadeur
Wanhopig besliste de ouders om hogere instanties in te schakelen. “We hebben naar de Belgische ambassade in Jordanië gebeld, maar die was op dat ogenblik al gesloten”, vertelt Dua. “Via het noodnummer kregen we gelukkig de consul aan de lijn. Hij gaf ons de raad mee te rijden naar de gevangenis en Amnah niet alleen te laten. Ondertussen werd op de ambassade en in Brussel alles in het werk gesteld om ons uit de nood te helpen. Vanuit Brussel werd contact opgenomen met het Jordaanse ministerie van Justitie. In tussentijd had ik gelukkig toestemming gekregen om bij mijn dochter in de cel te blijven.” ’s Anderendaags – het was toen al dinsdag – spoedde de ambassadeur zich naar de gevangenis. “Hij sprak harde taal tegen de directie daar en gaf de Jordaanse overheid dertig minuten de tijd om mijn dochter vrij te laten. En niet veel later konden we inderdaad gaan.”
Koningshuis
Achteraf bleek, volgens Dua, dat de vrouw die gewond raakte bij het ongeval de dochter was van iemand met aanzien in Jordanië. “Iemand die voor het Jordaanse koningshuis werkt, is mij verteld”, zegt de Genkse. “Mijn man had de gewonde vrouw zelf in tussentijd nog gesproken, omdat zij er mogelijk voor kon zorgen dat mijn dochter weer werd vrijgelaten. Maar daar wilde ze niet voor pleiten vooraleer duidelijk was hoe
Excuses
groot het letsel was dat ze had opgelopen.” Niettemin zit de Jordaanse overheid enorm verveeld met het incident, dat door de tussenkomst van de ambassadeur een diplomatiek tintje kreeg. “De dag dat ze ons vrijlieten heeft de Jordaanse minister van Justitie ons opgebeld om zich te excuseren. We werden uitgenodigd op het ministerie van Toerisme waar we eveneens excuses kregen aangeboden. Maar die kan ik echt niet aanvaarden. Ze wisten dat het fout is een minderjarige op te sluiten. Ik heb de minister ook duidelijk gemaakt dat het enkel onze Belgische nationaliteit is die ons uit deze noodsituatie heeft gehaald, en niets anders. Dat wordt ontkend, maar ik weet dat het zo is. We zijn de ambassadeur en het ambassadepersoneel eeuwig dankbaar voor hun hulp.” En hoe is het nu met Amnah? “Niet goed. Ze is getraumatiseerd en in behandeling bij een psycholoog. Terug in Genk hebben we voorgesteld om uitstapjes te maken naar plaatsen die ze leuk vindt, maar ze wil niet meer buitenkomen. De angst zit te diep. Ook mijn man heeft begeleiding nodig, hij is compleet uitgeput na die belevenissen in Jordanië. Of ik er ooit nog heenga? Nooit meer.”