“Liever mét vrienden dan alleen in een bootje”

De prachtige natuur langs de oevers van de Dommel verbaast actrice Joke Emmers telkens weer. Ze geniet van de rust en de stilte in haar kajak. Maar die geraakt ze ook snel beu. Joke houdt van gezelligheid en van mensen om zich heen. Een vakantie met een boek op een strand, is niks voor haar. Ze wil cultuur opsnuiven, kennismaken met de locals en proeven van het lekkere eten.

NEERPELT -

Samen met The Hotshop toert Joke Emmers (27) momenteel langs theaterfestivals met de voorstelling Indiaan. Ondertussen werkt ze met An Melis en Jejaaa aan de nieuwe vertelling De Kanniballi’s. En tussendoor vindt ze ook nog de tijd om te repeteren voor de voorstelling Lost Boys, waarmee ze in het najaar met Het Gevolg naar de zalen trekt. “Het is een ontzettend drukke zomer, ja”, lacht Joke. “Maar af en toe moet de rem erop. Even ontspannen in een kajak in de Neerpeltse natuur bijvoorbeeld.” Een geoefend kajakker zou ze zichzelf niet noemen, maar ze voer al een paar keer de Dommel af, zat al eens in een kajak op de Ourthe en als jong meisje ging ze elke zomer mee op CM-kamp waar kajakken bij de verplichte nummers hoorde. “Nergens is het zo mooi kajakken als op de Dommel”, zegt de uit Neerpelt afkomstige actrice. “Ook al woon ik al jaren in Antwerpen en zou ik hier op dit moment niet kunnen aarden, Neerpelt blijft wel mijn hometown. Ik ben trots op mijn roots. Het is hier vaak te gewoon voor ons, maar we vergeten echt hoe mooi het is.”

Zeldzame ijsvogel

Ruben en Lennert, twee jonge kampioenen van de Neerpeltse Watersportclub, staan ons ’s ochtends op te wachten. Als twee echte gentlemen begeleiden ze ons de kano of kajak in. De Neerpeltse Watersportclub verhuurt kajaks om de Dommel af te varen over een vijftiental kilometer tot in Valkenswaard. Je kan dit gemakkelijk met een groep vrienden of familie doen. Begeleiding is niet inbegrepen, maar voor Joke maken ze een uitzondering. Omdat Joke een strak repetitieschema volgt, besluiten we om niet de drie uur durende tocht te doen, maar er een uurtje kajakken van te maken. “Ik hoop dat mijn armspieren het volhouden”, zegt Joke. Om te kajakken heb je niet meer nodig dan een kajak, een peddel en de goesting om de peddel afwisselend links en rechts in het water af te duwen. Na het vertrek in de Grote Heide voert de stroming ons al snel door het natuurgebied Hageven. De Dommel kronkelt tussen het riet, de bomen en de prachtige natuur door. “Ik zag net een mooie blauwe ijsvogel”, roept Joke die er als een speer vandoor gaat. Wat verder halen we haar toch weer in. “Ik kom regelmatig vast te zitten tussen de planten of ik draai rond in plaats van rechtdoor te gaan.” De jonge kajakkers vertellen haar dat ze gelijkmatig moet peddelen en als ze voelt dat ze draait aan één kant meer moet remmen door de peddel tegen de stroom in te duwen.” Een stuk verder moeten we uitstappen en de boot uit het water halen om ‘m achter het brugje opnieuw te water te laten. “De Dommel is de voorbije jaren sterk verzand en hoger komen te liggen. Daardoor kunnen we niet meer onder het brugje door”, zegt Ruben.

Gezelligheid

Joke Emmers Hoe prachtig en ontspannend de tocht ook is, na een klein uurtje vindt Joke het toch welletjes. “De natuur blijft me verbazen. Het is hier prachtig. Alleen in een kajak zitten is rustgevend, maar ik ben een gezelschapsmens en mis al snel de babbels. Het liefst vaar ik de Dommel af in een kano met vrienden, een fles cava, wat aardbeien en hapjes en dan maken we er een gezellige dag van. Gezelligheid is belangrijker dan sport”, zegt ze. “Ik heb er wel van genoten, en ik had een paar bijnaomkiepmomenten, maar ik ben blij dat ik droog de kant bereikte”, besluit ze nadat onze fotograaf door een misstap bij het uitstappen in het water belandde. Gelukkig zonder camera en met een lach op haar gezicht. Meteen na het kajakken staat er voor Joke immers een nieuwe repetitie in het Dommelhof in Neerpelt gepland. “Vakantie zit er deze zomer niet in. Enkel voor Werchter en Pukkelpop maak ik me vrij. Dat is ook al vakantie voor mij. Rock Werchter is al tien jaar traditie met een groep van acht vrienden. Dat is pure ontspanning, nieuwe muziek ontdekken en gek doen. Eén van de volgende maanden trek ik naar Malta met mijn nicht. Een echte verre vakantie zit er pas in november of december in. Waarnaartoe weet ik nog niet.”

Vitamientjes

Dat ze naar de zon wil, daar is Joke wel van overtuigd. “Ik ben geen zonneklopper. Ik verbrand heel snel en blijf in de schaduw. Maar het moet er wel lekker warm zijn. De zon bevat de nodige vitamientjes om de batterijen op te laden. Ik hou van het knusse en de gezelligheid van de wintermaanden, maar als ik moet kiezen: geef me dan toch maar de zon. De mensen zijn veel vrolijker. De zomer betekent ook barbecue. Daar hou ik enorm van. Lekker eten, gezellig samen zijn, de hele dag in de weer zijn met het snijden van groenten en het maken van salades. Zalig.”

Met de caravan

Als kind trok Joke met haar ouders en twee zussen meestal met de caravan naar Frankrijk of Spanje. “Mooie herinneringen zijn dat: de ruzies met de zussen op de achterbank, slapen in de caravan of in een tentje, vrienden maken op de camping. Als tiener ging ik op jongerenvakantie met CM. De theatertour van het project Indiaan doet me daar wat aan denken. Zet een groep van vreemden samen, en je krijgt iets moois.”

Ook haar reizen met de dansgroep Imago Tijl naar China en Mexico vergeet ze nooit. Vorig jaar ging ze met een paar vrienden voor drie weken naar Indonesië. “Je moet iets langer in een land verblijven en je onder de locals mengen om een cultuur te leren kennen. De beleefdheid en de vriendelijkheid van de mensen verbaasde me, maar ook de mooie natuur en het statig erfgoed zoals de Chinese muur en de tempels. Mijn grootste droom is om op het podium te staan tot ik sterf, maar tussenin hoop ik wat tijd te hebben voor verre reizen. Met de motor een tweetal maanden door Chili en Argentinië trekken. Ook een rondreis door Engeland, Schotland en Ierland staan op het verlanglijstje.”

Ik ben geen zonneklopper. Ik verbrand heel snel en blijf op vakantie in de schaduw. Maar het moet er wel lekker warm zijn