Metronoom Hans Vanaken
Emmanuel Dennis scoort vijfde in vijf matchen, maar terugkeer Vanaken nog belangrijker
Joske had zijn Izquieeeeeeerdo, maar wat gaat het Brugse publiek verzinnen voor Emmanuel Dennis? Vijf goals in vijf officiële wedstrijden, wat een debutant. Gisteren weer matchwinnaar op Zulte Waregem, hoewel hij meer ballen slecht dan goed raakte. Dan was de terugkeer van Hans Vanaken meer van levensbelang. 1-2. Club leider. Nog 37 speeldagen vasthouden, Ivan Leko. In het eerste kwartier lukte er absoluut niets bij Emmanuel Dennis. Een dag nadat zijn coach Ivan Leko hem zo veel lof had toegegooid -"Een vervanger voor Izquierdo? We hebben toch al iemand als Dennis in huis."- gaf de Nigeriaan niet meteen thuis. Maar dan gebeurde er iets waaruit bleek dat alles wat Dennis aanraakt, verandert in goud. Haast struikelend tikte hij een voorzet van Anthony Limbombe tegen de netten. Tijdens zijn viering leek hij zich nét niet te excuseren, uitbundig feesten was het alvast niet. Maar ach, na één goal in eigen huis tegen Basaksehir, twee treffers tegen Lokeren en één roos tegen Eupen stond hij gewoon weer op het scorebord.
Pivot Vanaken
Minder opvallend, maar iets enthousiaster vierend op de achtergrond: Hans Vanaken. Hij was de ware reden dat Dennis kon scoren. Met een splijtende pass stuurde hij Limbombe diep die de assist kon leveren. Genieten. Vanaken kreeg gisteren aan de Gaverbeek voor de eerste keer dit seizoen echt zijn kans. Een eerste basisplaats voor de man die schijnbaar niet in de 3-4-3 van Leko paste, ten koste van Lior Refaelov. Maar Vanaken blonk uit. Eerst als een soort targetman die het eerste kwartier een karrenvracht aan lange ballen moest verwerken -en dat vaak met succes deed- nadien als man die het doelpunt inleidde en nog later als verantwoordelijke voor de 0-2. Een hoekschop van Ruud Vormer werd door Vanaken ingekopt tegen de hand van Timothy Derijck. Strafschop. Jelle Vossen zette om, zijn tweede in twee matchen.
Vier achterin
Club leek op weg naar een dominante en al bij al makkelijke zege. Leko had de pionnen van zijn defensie met drie centrale verdedigers licht anders gezet. Bij momenten ging het trio Stefano Denswil - Timmy Simons - Brandon Mechele -Bjorn Engels zat op de bank- over tot een viermansdefensie. Helibelton Palacios zakte vanop rechts in, Limbombe kroop linksboven in het hoekje, Denswil werd linksachter. Het zorgde voor meer stabiliteit, werkte goed. Alleen: telkens Peter Olayinka en Aaron Leya Iseka gebruikmaakten van hun snelheid, kwam men achterin in de problemen. Niet toevallig was het een snelle en perfect uitgevoerde aanval via Brian Hamalainen en Olayinka die Iseka op weg naar de 1-2 zette. Essevee herleefde, vanuit de tribune juichte Sander Coopman -aanwezig met vrouw en kind- ook mee. Club moest nog een dik halfuur standhouden, hing bij momenten ergens tussen de hel en het vagevuur, had nog een strafschop moeten tegen krijgen na een overtreding op Olayinka -waarom greep de aanwezige videoref niet in?- maar gaf uiteindelijk weinig echte kansen weg en mocht zich na negentig minuten de overwinnaar noemen. Na drie competitiematchen telt Club negen punten, scoorde het negen keer en kreeg het maar twee doelpunten tegen. Het voetbal van Leko werkt als er aangevallen moet worden én zal nog beter werken. Maar is het sterk genoeg om volgende donderdag AEK Athene te verslaan? Misschien als er bij momenten opnieuw vier man achterin staan. En Hans Vanaken zijn plaatsje in de basiself helemaal weet op te eisen.