Heksenhanden en lieveheersbeestjes
XZowat het meeste werk moet de Maastrichterstraat in hun rot gestoken hebben. Handen, stoelen, een wereldbol, een levensboom, lieveheersbeestjes en uiteraard het ‘mirakel van Anna Wijnants’: je kan het zo gek (of origineel) niet bedenken of ze hebben het. En bij gelegenheid nog een goede krat wijn om de arbeid te doen opschieten. “Vorige keer hebben we gewerkt met voeten van de mensen uit de buurt, heel leuk om te doen. Ik wou het nu eens proberen met handen, die zijn expressiever maar ook veel moeilijker om te maken. Met alginaat (waarmee afdrukken van het gebit worden gemaakt, nvdr.), een idee van buurman en kaakchirurg Hubert Lenssen, is het dan toch gelukt. Na een beetje experimenteren, want het moest vettig genoeg zijn”, beschrijft Patrice Caelen. Samen met zussen Mieke en Carine is hij zowat de inspiratie achter het rot. “We hebben een 120-tal handen gemaakt, van mensen uit de buurt, familie, vrienden, kinderen. En één pop”, lachen ze. En de mooiste hand? Drie vingers wijzen meteen naar mevrouw Lenssen: “Dat kan je nu wel zeggen, toen noemden jullie het een heksenhand”, kaatst die terug.
Het is van alles geworden: sterke handen, biddende handen, gouden handen... Een tiental installaties hebben ze over de straat verspreid, compleet met het verhaal van de Virga Jesse zelf in een kapelletje in het Smaaksalon. En natuurlijk dat mysterieuze mirakel van Anna Wijnants. “Dat was een kindje dat met een takkenbos uit het zolderraam viel en voor dood op straat lag. Ze is gered door de Virga Jesse. Maar ons redt ze elk zevenste jaar twee weken van een ‘bepaalde geur’. Want op andere momenten is dat hoekje heel populair bij cafégangers met hoge nood.”